Της Μαίρης Παναγιωτακοπούλου
Είναι τόσο εύκολο μέσα στο άγχος της καθημερινότητας να “κολλήσουμε” στον τροχό των δραστηριοτήτων και να ξεχάσουμε να κατέβουμε, ακριβώς, όπως το χαμστεράκι της εικόνας.
Μερικές φορές μπορεί να μας κυριεύσει το άγχος σε τέτοιο βαθμό, ώστε να χάσουμε την ικανότητα να σκεφτόμαστε καθαρά, ή μπορεί ακόμα, να “τραβήξουμε τα ρολά” και να κλειστούμε στον εαυτό μας, επειδή πιστέψαμε, πέρα από κάθε αμφιβολία, σε όλα αυτά, που κατακλύζουν τους λογισμούς μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργούμε ασυνείδητα μέσα από φαύλους-κύκλους από τους οποίους αδυνατούμε να απεμπλακούμε, καθώς η μια αρνητική σκέψη φέρνει την άλλη, επιτρέποντας στον ερπετικό μας εγκέφαλο (το συναισθηματικό) να έχει το “πάνω χέρι” στη ζωή μας.
Όταν νιώσουμε πιεσμένοι, ή ματαιωμένοι από κάποια μετάβαση που μας ξεπερνά, επιβάλλεται να θυμίσουμε στον εαυτό μας ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΙΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ: ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
Θα μας βοηθήσει, όπως έχουν δείξει άπειρες μελέτες, να κάνουμε μια ΠΑΥΣΗ από την ψυχοπιεστική κατάσταση, ώστε να ελευθερώσουμε ενέργεια μέσα μας. Να ξεσκαρτίσουμε, να απαλλαγούμε από ό,τι δεν λειτουργεί για την εξέλιξή μας. Να κάνουμε χώρο μέσα μας για νέες ιδέες και προοπτικές. Αυτό, μπορεί να συμβεί, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν θέλουμε να τρέχουμε γύρω-γύρω σαν χαμστεράκια περιμένοντας κάτι καινούργιο να συμβεί. Θα πρέπει εμείς, να κινητοποιηθούμε.
Κάνοντας “χώρο” μέσα μας, επίσης σημαίνει, ότι αποταυτιζόμαστε από οτιδήποτε μας διχάζει και μας ακινητοποιεί. Κατά βάθος, όλοι γνωρίζουμε, πού μπορούν να μας οδηγήσουν αυτά τα μονοπάτια.
Ακολουθεί μια τεχνική παρατήρησης στα πλαίσια της Ενσυνειδητότητας, που μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση κάποιων συνηθειών με σκοπό την επαναφορά στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Το παρόν είναι η βάση της αυτοφροντίδας όπου μπορούμε να επιλέξουμε διαφορετικά και να ξεφύγουμε από διάφορες ψυχοπιεστικές καταστάσεις.
Τη στιγμή που αντιληφθούμε ότι πιεζόμαστε υπερβολικά ή συμπεριφερόμαστε με τρόπο που μας φέρνει “εκτός εαυτού”, είναι η στιγμή που χρειάζεται να συντονιστούμε με τον εσωτερικό μας εαυτό, αναγνωρίζοντας ότι έχει κάποιες ανάγκες που επιβάλλεται να ακούσουμε. Το πρώτο βήμα είναι να επικεντρωθούμε στο σώμα μας και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε. Όταν νιώθουμε υπερβολική πίεση, ο προμετωπιαίος λοβός απενεργοποιείται και δεν μπορούμε να σκεφτούμε με καθαρότητα. Μπορεί να νιώσουμε μπερδεμένοι, αμήχανοι, ακόμα και απαθείς…
Ένας από τους γρηγορότερους τρόπους για να επαναφέρουμε τον εαυτό μας στο παρόν είναι να εστιάσουμε στο σώμα μας.
Να προσέξουμε την αίσθηση των ποδιών μας στο δάπεδο, να νιώσουμε το σώμα μας που στηρίζεται στην καρέκλα, ή οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια, όπως την πλάτη του καναπέ. Καθώς παρατηρούμε το σώμα μας, μήπως περνάνε κάποιες σκέψεις από το μυαλό μας; Παρατηρούμε τις σκέψεις και τις εικόνες που παρουσιάζοντα στην οθόνη του μυαλού μας, επιτρέποντάς τους να υπάρχουν χωρίς να τις κρίνουμε. Μετά στρέφουμε την προσοχή μας σε όλο το σώμα και μένουμε εκεί. Προσέξαμε την πίεση που ασκεί το βάρος του σώματός μας προς τα κάτω;
Σε αυτό το σημείο, ίσως παρατηρήσουμε μια χαλαρότητα στο σώμα. Στη συνέχεια, παίρνουμε μερικές βαθιές αναπνοές, μέσα από τη μύτη, ή το στόμα εκπνέοντας αργά και χαλαρά. Επιτρέψετε στον εαυτό σας να νιώσει αυτή τη χαλαρωτική στιγμή, και παρατηρείστε μέσα σας, ένα χώρο που είναι ανέγγιχτος από την κακοφωνία του κόσμου γύρω σας.
Αν αυτή η παύση δεν σας βοήθησε να χαλαρώσετε στο εδώ και τώρα μπορείτε να διακόψετε ό,τι κάνετε και να απομακρυνθείτε από ό,τι σας πιέζει για όσο χρόνο χρειάζεστε. Προσπαθήστε να ενημερώσετε όποιον βρίσκεται εκεί, ότι χρειάζεστε λίγο χρόνο για να αποσυμπιεστείτε και θα ότι επιστρέψετε.
Να είσαστε ευγενικοί με τον εαυτό σας, όλοι αγωνιζόμαστε κατά καιρούς.
Ας είμαστε ευγνώμονες που είμαστε ανθρώπινα όντα. Τα χαμστεράκια δεν έχουν άλλη επιλογή από το να γυρίζουν γύρω-γύρω στον τροχό…
Μαίρη Παναγιωτακοπούλου
