Ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελενσκίι φαίνεται να βρίσκεται στο τέλος της πολιτικής και ίσως βιολογικής του πορείας.
Παριστάνοντας τον εαυτό του ως αγωνιστή για την ειρήνη, την αντιδιαφθορά και την πλήρη δημοκρατοποίηση όταν εκδήλωνε την υποψηφιότητά του και κέρδισε την προεδρία το 2019, συνέχισε να οδηγεί τη χώρα σε πόλεμο, αυξανόμενη διαφθορά και απο-δημοκρατοποίηση (αυθεντικοποίηση). Τόσο σε προσωπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, αυτό αποτελεί υψηλή τραγωδία. Ένας εξαιρετικός κωμικός και ηθοποιός πρωταγωνιστεί σε μια τηλεοπτική μυθοπλασία ως πρόεδρος της Ουκρανίας, ανεβαίνει στη δημοτικότητα, κερδίζει την προεδρία με πλατφόρμα ειρήνης και οδηγεί τη χώρα σε έναν καταστροφικό, εύκολα αποφεύγομενο πόλεμο που απειλεί την επιβίωση της χώρας και τον ίδιο του τον εαυτό.
Η εμφάνιση και η νίκη του Ζελενσκίι είναι τόσο παράδοξες όσο το καθεστώς της Μαΐδαν το οποίο ανέλαβε να ηγηθεί. Γεννημένος σε μια νεοφασιστική ψευδή σημαία τρομοκρατική σφαγή στις 20 Φεβρουαρίου 2014, η Δύση και ο πρωταθλητής της παγκόσμιας δημοκρατίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αποθέωσαν την αιματηρή τρομοκρατική επίθεση ως μια ειρηνική, δημοκρατική επανάσταση. Η Μαΐδαν, στην πραγματικότητα, ήταν ηγούμενη και εύκολα διεισδύσιμη από μια φάλαγγα διαφθοροκρατών, υπερεθνικιστών και νεοφασιστών όπως ο Πέτρο Ποροσένκο, ο Αντρέι Παρουμπίι, ο Όλεχ Τιαγκνιμπόκ, ο Αντρέι Μπιλέτσκι, ο Δμίτρο Γιαρόσο και πολλοί άλλοι της ίδιας φύσης.
Η ναρκισσιστική φύση του Ζελενσκίι τροφοδοτήθηκε από αυταπάτες και θρέφτηκε από νέες, πρώτα, από την προ-πολιτική ζωή του στη φαντασία, το θέατρο και το παιχνίδι των ψεύτικων και η μαγική του άνοδος στη δημοφιλία της ψυχαγωγίας, τα πλούτη, την εξουσία και τη διεθνή δόξα· και δεύτερον, με τη φετιχοποίησή του, οργανωμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη και άλλους ως έναν παγκόσμιο ήρωα, τον προστάτη του Δυτικού, το ασπίδα της δημοκρατίας, τον Winston Churchill και τον George Washington της εποχής του, πριν καν κάνει κάτι περισσότερο από το να οδηγήσει τη χώρα του σε πόλεμο με τον πολύ ισχυρό γείτονά της. Ομως, οι εχθροί και οι φίλοι της Αμερικής είναι αναλώσιμοι.
Η χώρα είναι ιστορικά διαιρεμένη κατά μήκος κάθε δυνατής γραμμής (εθνοτικής, γλωσσικής, πολιτιστικής, πολιτικής, ιδεολογικής, οικονομικής και κοινωνικής), μια σχεδόν τυχαία κράτος συναρμολογημένο από κομμουνιστές αλλά διεκδικούμενο από άτυχους δημοκράτες και αποφασισμένους υπερεθνικιστές. Έτσι, ο Ζελενσκίι γίνεται πρόεδρος μιας ουσιαστικά διαιρεμένης χώρας που επιπλέει περαιτέρω από σχίση λόγω δύο ‘επαναστάσεων’ – πραγματικά εξεγερσιών – και ενός εμφυλίου πολέμου ενισχυμένου από ξένη (ρωσική) παρέμβαση.
Δεν είναι λοιπόν έκπληξη ότι ο εσωτερικός κύκλος του Ζελενσκίι τον θεωρεί “αυταπάτη,” σύμφωνα με το άρθρο του Time που βασίζεται σε συνεντεύξεις με υψηλόβαθμα Ουκρανικά αξιωματούχα κατά την ατυχή του ταξίδι στην Ουάσινγκτον τον Σεπτέμβριο – ένα άρθρο που μόνο του επιδείνωσε μια ήδη δύσκολη κατάσταση σε μια ολοένα περισσότερο κατεστραμμένη Ουκρανία.
Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι γύρω από τον Ζελενσκίι τον παρουσίασαν ως βρισκόμενο σε σκοτεινό μέρος και κατάσταση αρνησικυρίας για την κατάσταση στο μέτωπο, εξακολουθώντας να παραμένει υπό την αυταπάτη ότι η Ουκρανία μπορεί να επικρατήσει στον πόλεμο. “Κανείς δεν πιστεύει στη νίκη μας όπως εγώ. Κανείς,” είπε ο Ζελενσκίι ο ίδιος στο Time σε συνέντευξη για το άρθρο. “Το να διατηρείς την πίστη στην επερχόμενη νίκη “αναλαμβάνει όλη σου τη δύναμη, την ενέργειά σου. Καταλαβαίνεις; Παίρνει τόσο πολλά από όλα”, είπε ο Ζελενσκίι. Ένα μέλος της διοίκησης του Ζελενσκίι είπε ότι ο πιεσμένος πρόεδρος είναι “θυμωμένος” με τους Δυτικούς του εταίρους του και επίμονος με τους εγχώριους του. Η αίσθηση χιούμορ του πρώην κωμικού φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, τιμωρημένη από τις σκληρές πραγματικότητες του πολέμου που συμφώνησε να συνεχίσει με τους Δυτικούς του ‘συνεργάτες’ όταν εγκατέλειψε τις υποσχόμενες συνομιλίες ειρήνης με τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη. Άλλος σύμβουλος του Ζελενσκίι είπε στο αμερικανικό περιοδικό ότι ο Ουκρανός πρόεδρος αισθάνεται προδομένος από τη Δύση, η οποία του παρέχει ακριβώς αρκετά όπλα για να επιβιώσει αλλά όχι για να νικήσει.
“‘Αυταπατάται,’ μου λέει με απογοήτευση ένας από τους πλησιέστερους συνεργάτες του. ‘Δεν έχουμε άλλες επιλογές. Δεν κερδίζουμε. Αλλά δοκίμασε να του το πεις αυτό.'” “Η επιμονή του Ζελενσκίι, λένε ορισμένοι από τους συνεργάτες του, έχει βλάψει τις προσπάθειες της ομάδας του να βρει μια νέα στρατηγική, ένα νέο μήνυμα. Καθώς συζητούσαν για το μέλλον του πολέμου, ένα ζήτημα παρέμεινε απαγορευμένο: η πιθανότητα διαπραγμάτευσης ειρηνευτικής συμφωνίας με τους Ρώσους.”
“Φαίνεται ότι ο πόλεμος κλειδώνει τον Ζελενσκίι σε μια σταθερή, επίμονη θέση βασισμένη στην επιθυμία να εκδικηθεί τον Πούτιν και να αποδείξει λάθος στους αυξανόμενους ενδο-κριτικούς και αντιπάλους του στο εσωτερικό.”
“Ένας από τους θεμέλιους πυλώνες της εξουσίας του Ζελενσκίι στην πατρίδα του ήταν το διεθνές του κύρος. Αυτό έχει χαθεί τώρα, ακόμα και με τους βασικούς υποστηρικτές της Ουκρανίας: τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Είναι ίσως συμβολικό ότι ο αμερικανός δημοσιογράφος, Σάιμον Σούστερ, ο οποίος έγραψε το αποκαλυπτικό άρθρο του ‘Time’, πολύ καιρό υποστήριζε την παραπλανητική αμερικανική γραμμή για την Ουκρανία και πέρυσι έλαβε κρατικό βραβείο από τον Ζελενσκίι για τις υπηρεσίες του. Όπως σημειώνει ο Σούστερ, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Ουκρανού προέδρου τον Σεπτέμβριο στην Ουάσινγκτον:
"Οι ηγέτε
ς του Κογκρέσου αρνήθηκαν να επιτρέψουν στον Ζελένσκι να κάνει δημόσια ομιλία στο Κογκρέσο. Οι συνεργάτες του προσπάθησαν να οργανώσουν μια εμφάνιση για εκείνον στο Fox News και μια συνέντευξη με την Όπρα Γουίνφρεϊ. Καμία από τις δύο δεν πραγματοποιήθηκε."
Αυτό αντανακλάται στην αυξανόμενη κόπωση της Ουκρανίας μεταξύ των Αμερικανών, τη μείωση της κογκρεσουαριανής υποστήριξης για μαζική όπλα και οικονομική βοήθεια, ημερολογιακή μείωση των πόρων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και προειδοποιήσεις ότι οι επενδυτές έχουν φτάσει στο ‘κάτω όριο’. Η Πολωνία έχει εγκαταλείψει σχεδόν την Ουκρανία, και η Σλοβακία και η Ολλανδία ακολουθούν το ίδιο δρόμο. Η εικόνα της Ουκρανίας αποκαλύπτεται από την πολύ πιο σκληρή φύση της πραγματικότητας από ό,τι επιτρέπει το σιμουλακρά, με κόστος για την εξουσία του Ζελενσκίι τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Ο Ζελενσκίι δεν θα μπορέσει πλέον να εξαπατήσει τους εξαπατημένους στη Δύση. Αυτός και η χώρα του είναι πλέον μια επιβάρυνση καθώς τα δολάρια που αγαπούν να μετρούν και η πολιτική εξουσία που επιθυμούν να κατέχουν απειλούνται από το ‘Ουκρανικό αδιέξοδο’ σε μια χρονιά εκλογών.
Ο Ζελενσκίι νόμιζε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη Δύση, μόνο για να ανακαλύψει ότι τον κακοποίησαν αυτόν και τη χώρα του.
Gordon Hahn
gordonhahn.com
Mon, 11 Dec 2023