Το κουρέλι, η «αριστερή παρένθεση» και η «δεξιά παλινόρθωση»
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2012 έγινε πανελλαδική πανεργατική απεργία ενάντια στην πολιτική της, τότε, τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.
Στην Αθήνα έγινε μια απ’τις ογκωδέστερες διαδηλώσεις. Και σε ένα απ’ τα μπλόκ οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ φώναζαν το σύνθημα: «Συντάξεις και μισθούς τους κάνατε κουρέλι, άντε και γ..σου, σύντροφε Κουβέλη».
«Ντροπή, σύντροφοι!» ήταν ο τίτλος άρθρου του Βασίλη Βενιζέλου στο protagon στο οποίο σημείνωνε: «Οφείλω να το καταγράψω, γιατί όταν το άκουσα, όταν συνειδητοποίησα τι άκουσαν τα αυτιά μου, ένιωσα φρίκη, ανακατώθηκε το στομάχι μου και αναπόλησα εκείνες τις παλαιές, τις όχι και τόσο παλαιές εποχές, στις οποίες τα συνθήματα της ανανεωτικής αριστεράς, και δη της νεολαίας της ανανεωτικής αριστεράς, της ΕΚΟΝ “Ρήγας Φεραίος” δεν είχαν μόνο αξιοσημείωτη σπιρτάδα, αλλά και πολιτισμό και σεβασμό».
Και ο Κώστας Ρεσβάνης (28.9.2012) έγραψε: «Οργανώθηκα στη Σπουδάζουσα Νεολαία της ΕΔΑ το 1963. Εδώ και μισό αιώνα παρατηρώ τη διαδρομή της ελληνικής αριστεράς σε όλες τις θεσμικές της μορφές, στις πρακτικές της και στην κοινωνική της παρουσία. Καταλαβαίνετε τι έχουν δει τα μάτια μου και τι έχουν ακούσει τ’ αυτιά μου και λόγω της συμμετοχής μου αρχικά και λόγω επαγγέλματος στη συνέχεια. Νόμιζα ότι τα είχα δει όλα αλλά γελάστηκα…».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο άρθρο του Βασίλη Βενιζέλου σημειώνοντας: «Έχω διαδηλώσει και έχω καλύψει δημοσιογραφικά χιλιάδες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Έχω ακούσει διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις, κυρίως στις πρώτες τεράστιες διαδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου, να βροντοφωνάζουν, η μία απέναντι στην άλλη, εντελώς αντίθετα πολιτικά συνθήματα. Τέτοια κατάπτυστη συμπεριφορά δεν θυμάμαι ποτέ. Και το ακόμα χειρότερο: Διαβάζω από δω κι’ από κει, σχόλια ικανοποίησης. Και όλοι αυτοί, υποτίθεται, είναι αριστεροί. Όσο αριστερός είναι και ο ευγενέστατος κύριος Πάγκαλος!»
Στις 12 Οχτώβρη 2016, δόθηκε στη δημοσιότητα η Απόφαση της διάσκεψης των μελών και φίλων της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς (Ε.ΚΙ.Ε.Α) για το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που γίνεται απ’ τις 13-16 Οχτώβρη 2016 στο ΤΑΕ-ΚΒΟΝ-ΝΤΟ.
Η Ε.ΚΙ.Ε.Α στην απόφασή της, μεταξύ των άλλων, σημειώνει: «Μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση που κατέληξε σε νίκη των ευρωπαϊκών δυνάμεων της Αριστεράς, η κυβέρνηση ανέλαβε το δύσκολο έργο της εξόδου από την κρίση, με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε στέρεες και διαφανείς βάσεις, με δίκαιες αναδιανεμητικές κοινωνικές πολιτικές, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πλαίσιο των πραγματικών δυσκολιών και των ευρωπαϊκών συσχετισμών…Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα επιβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συσπείρωση των Αριστερών ευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Στη χώρα διαμορφώνονται δυο πολιτικοί πόλοι: o ένας βαθύτατα νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός και ο άλλος προοδευτικός. Αυτός ο προοδευτικός πολιτικός πόλος πρέπει να στηριχθεί και να έχει σταθερή την πορεία του, προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας. Η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναδεικνύει και προωθεί αυτή τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη προσπάθεια και τον αγώνα για τη δημοκρατία, τη δίκαιη ανάπτυξη, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους και συμπαρατάσσεσαι στην απόκρουση των σχεδίων για “αριστερή παρένθεση” και “δεξιά παλινόρθωση”».
Τώρα λοιπόν που επικράτησε ο ρεαλισμός της υποταγής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάκαμψης –τι σημασία έχει η βαρβαρότητα με συνθήκες και μεροκάματα γαλέρας; – τώρα, λοιπόν, είναι όλα «μέλι-γάλα» στη μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. 
Εξαγνίζεται κι ο Φώτης Κουβέλης, που παραλίγο –κατά τον Αλέξη Τσίπρα- να γίνει Τσιριμώκος, και συγχωρούνται και τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα με τις χυδαιότητές τους.
Κάποτε η μνήμη της Αριστεράς ήταν φωτεινός οδηγός για ολόκληρη την κοινωνία. Τώρα φαίνεται πως τα κρανία κάποιων αριστερών έπαψαν να είναι κατοικία της μνήμης.
Αλλά κεφάλι δίχως μνήμη είναι φρούριο χωρίς κανόνι που λέει κι ο λαός μας.
