Γαργαλιάνοι: Για μια χούφτα ελιές…
Έχω ένα ελαιοπερίβολο 12 στρεμμάτων (250 ελιές) στους Γαργαλιάνους (Λάκκες). Στη διάρκεια του χρόνου κάναμε ότι έπρεπε για να έχουμε καλή σοδειά. Έγινε λίπανση με τα καλύτερα λιπάσματα, οι τιμές των οποίων έχουν φτάσει στο Θεό, έγινε κλάδεμα από επαγγελματία γεωργό, έγινε σωστός ρέντος (ράντισμα) για το δάκο, έγιναν τα πάντα εκτός από ευχέλαιο στις ελιές… Περιμέναμε λοιπόν την πολυπόθητη σοδειά των ελιών. Μάθαμε ότι ο παραγωγός θα πληρωθεί έως και 10 ευρώ το κιλό, από 4,50-5,00 που ήταν πέρυσι! Απερίγραπτη φυσικά η χαρά των αγροτών, που θα λιγόστευαν τα χρέη τους…
Πέρυσι από τα 250 ελαιόδενδρα, το συνεργείο 6 ατόμων μάζεψε 150 σακιά ελιές και έβγαλα 1100 κιλά λάδι. Τα έξοδα της καλλιέργειας συνολικά ήταν περίπου 85% των εσόδων. Ευτυχώς που οι τιμές στα λιπάσματα, στα φάρμακα, στο ηλεκτρικό και στα σουπερμάρκετ είχαν μειωθεί… (πλάκα κάνω).
Εφέτος λοιπόν, αφού έχω ήδη πληρώσει για λιπάσματα, για ρέντο και για μονόβεργο (κλάδεμα), σκέφτηκα ότι δεν συμφέρει καθόλου να πάρω συνεργείο για τη συγκομιδή των ελιών και θα ήταν μεγαλύτερο το κέρδος μου αν μάζευα εγώ μόνος μου τις ελιές από το ελαιοπερίβολο των 12 στρεμμάτων. Ευτυχώς που κρατιέμαι καλά στα 72 μου και έτσι κατάφερα μόνος μου να “στρώσω τα πανιά”, να τις “ραβδίσω” και να τις μαζέψω.
Όλη αυτή η διαδικασία που άρχισε στις 8:00, δεν κράτησε τρεις ημέρες, όπως πέρυσι, αλλά μόνο τρία λεπτά… Όλα είναι τρία στη σημερινή Ελλάδα… Δεν χρειάστηκε να μου φύγει η μέση να τσουβαλιάζω τις ελιές…
Τις μάζεψα όλες στο αριστερό μου χέρι και τώρα θα τις βάλω σε μια χαρτοπετσέτα για να τις μεταφέρω στο ελαιοτριβείο να βγάλω το λάδι μισού πιάτου φασολάδας…
Σκοπός μου δεν ήταν να γελάσετε, αλλά να καταλάβετε την τραγική κατάσταση που βρίσκονται εφέτος οι ελαιοπαραγωγοί μας.
Αυτή η κατάσταση υπογραμμίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αγρότες και την ανάγκη για αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί η αγροτική οικονομία.
Πραγματικές ιστορίες, όπως η δική μου, πρέπει να ακούγονται, ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη κατανόηση και υποστήριξη για τους ανθρώπους που εργάζονται στον αγροτικό τομέα. Ο αγώνας των αγροτών, είναι όντως ένας αγώνας για δικαιοσύνη και αναγνώριση της σκληρής εργασίας και της αφοσίωσής τους στη γη και στην παραγωγή τροφίμων. Είναι απογοητευτικό και άδικο να βλέπουμε τους αγρότες να επενδύουν χιλιάδες ώρες εργασίας, υψηλά οικονομικά ποσά σε λιπάσματα, ρέντο και κλάδεμα, και στο τέλος να μην απολαμβάνουν τα δίκαια κέρδη της εργασίας τους.
Τουλάχιστον “θα κερδίσουν κάποιοι” όπως είπε ο Μητσοτάκης, οι μεσάζοντες φυσικά…
Η κερδοσκοπία και η εκμετάλλευση των αγροτών είναι απαράδεκτη. Είναι άδικο οι αγρότες, που είναι η ραχοκοκαλιά της τροφοδοσίας μας, να αντιμετωπίζουν ανισότητες στην αγορά και να μην λαμβάνουν δίκαιη αμοιβή για τον κόπο και την επένδυσή τους.
Είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε τη σημασία των αγροτών στην κοινωνία μας και να εργαστούμε για τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και διαφανούς αγοράς. Αυτό περιλαμβάνει την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των αγροτών, την παροχή πρόσβασης σε αγορές χωρίς μεσάζοντες και την ανάπτυξη πολιτικών που ενισχύουν την αγροτική οικονομία, ενώ παράλληλα προστατεύουν τους αγρότες από αδικίες και κερδοσκοπικές πρακτικές.
Στους Γαργαλιάνους λοιπόν, αλλά και σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας:
«Θα ‘ρθουν πάλι τσούρμο οι μεσάζοντες. Θα κερδοσκοπήσουν οι μεσάζοντες κι οι αγρότες στα ίδια θα ’ναι άλλη μια φορά. Τους παίρνουν τη σοδειά φτηνά»… και αλίμονο, δεν μπορούν να πουν: «Όχι δεν πουλάμε! Όχι δεν πουλάμε! Ε, όχι δεν πουλάμε!»!
Ας όψονται οι πολιτικάντηδες και οι μεσάζοντες…
Φώτης Παναγιωτακόπουλος
