Οι εντυπώσεις μου από την Πρεμιέρα της ταινίας του Αχιλλέα Τζωρτζίνη «Η ΠΛΕΚΤΑΝΗ – THE PLOT».
«Η ΠΛΕΚΤΑΝΗ – THE PLOT»
Για μένα ήταν έκπληξη το πλήθος του κόσμου που παραβρέθηκε στην πρεμιέρα και ήταν από 15 έως 75 ετών. Δυστυχώς δεν υπήρχαν αρκετά καθίσματα σχεδόν για τους μισούς.
Αποκόμισα ένα δυνατό αίσθημα ελπίδας ότι τα παιδιά μας δεν θέλουν να συνεχίσουν τον δικό μας τρόπο ζωής του «ωχαδερφισμού» της «λαμογιάς» και της υποταγής σε διεφθαρμένους πολιτικάντηδες.
Οι νέοι μας δεν αποδέχονται και απορρίπτουν τις κάλπικες «αρχές» της γενιάς του Πολυτεχνείου… που αντί να φέρει την “αλλαγή” μας έφερε στην καταστροφή… Ξεπουλήσαμε τις αρχές μας στους κομματικούς διαβόλους για κάποια προσωπικά ανταλλάγματα… Ξεχάσαμε τα ιδανικά μας και τα οραματά μας για μια θέση, ένα αυτοκίνητο ή ένα εξοχικό…
Τα παιδιά μας θα βρούνε το δρόμο τους για το μέλλον το δικό τους και της πατρίδας μας όπως τον είχαν βρει και άλλες γενιές πριν από τη δική μας.. Εμείς ήρθαμε και καταστρέψαμε ότι είχαν κατορθώσει με σκληρούς αγώνες και ανθρώπινες θυσίες όλες οι προηγούμενες γενιές από τον Καραϊσκάκη μέχρι το πολυτεχνείο…
Πάντοτε η Ελλάδα σώζεται από την νεολαία της και ποτέ από τους βολεμένους ωχαδερφιστές καναπεδάκηδες…
Δεν μπορώ να περιγράψω στα γρήγορα το περιεχόμενο της ταινίας εδώ. Θα αναφερθώ μόνο στο σημείο που πράγματι με εντυπωσίασε.
Δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή ότι «δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε τους εκλεγμένους άρχοντες» όπως πιστεύουν όσοι στηρίζουν με την αδιαφορία τους (ή και συνεργασία τους…) σάπιες δημοτικές Αρχές…
Ξύπνησε μέσα στα παιδιά ο ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ που πρέπει έχει υποχρέωση να κρίνει αλλά και να ελέγχει τους «άρχοντες». Το μήνυμα αυτό ακούστηκε πεντακάθαρα!
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Αχιλλέα Τζωρτζίνη που όχι μόνο έγραψε το σενάριο του έργου αλλά ήταν ο σκηνοθέτης, ο φωτογράφος και πολλά άλλα. Του εύχομαι καλή επιτυχία στις σπουδές του και εύχομαι σε μερικά χρόνια να με καλέσει στη πρεμιέρα μιας μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας του, που θα γίνει όχι στο προαύλιο του Γυμνασίου αλλά στην πιο λαμπρή κινηματογραφική αίθουσα της Αθήνας.
Όλοι οι «ηθοποιοί» του έργου αξίζουν ευσήμων, ήταν άξιοι και καταχειροκροτήθηκαν όπως τους άξιζε από τον κόσμο. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους και της απειρίας τους μας κράτησαν το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή του έργου.
Εύχομαι αυτό να είναι μόνο η αρχή και άλλων τέτοιων εκδηλώσεων.
Ας πάρουμε και εμείς (της γενιάς του Πολυτεχνείου) το μήνυμα του έργου.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε, για το καλό του τόπου μας περισσότερο ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ!
Υ.Γ.: Πριν την προβολή της ταινίας ο κόσμος διασκέδασε με ζωντανή ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗ από τους HARD DISK DRIVE – SECOND GRADE που ήταν κυριολεκτικά καταπληκτικοί όπως πάντα.
Φώτης Παναγιωτακόπουλος
www.gargalianoi.com
Φωτογραφίες από την χθεσινή εκδήλωση:
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΔΡΑΧΜΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ. ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ!!! ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΜΙΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ… ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ “ΧΑΛΑΣΑΝ”…
Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ.
ΤΙ “ΜΗΝΥΜΑ” ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ; ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΛΕΜΕΝΑ;… Ο ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΕΜΑΙ ΕΓΩ; ΤΟΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ.
Φίλε μου δεν είναι καθόλου «λεπτομέρεια» η παρατήρηση σου.
Συμφωνώ και επαυξάνω «Ο ΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ». ΠΟΤΕ!!!
Το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία πάντα άνανδροι και κακόβουλοι άνθρωποι με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση των δικών τους σχεδίων, με την αποδοχή των άλλων που δεν έχουν ιδέα για τους άνομους σκοπούς τους.
Το κίνητρο για το ξεσκέπασμα του λαμόγιου δήμαρχου ήταν κατά 50% δίκαιο και πατριωτικό αλλά το άλλο 50% ήταν ανήθικο και παράνομο.
Δεν κυνηγάμε τους απατεώνες δημάρχους ή υπουργούς για να κερδίσουμε και εμείς κάτι αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό και το αντρίκειο.
Έλεγε ο προπάππος μας ο Λύσανδρος: «ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΝΔΡΕΙΑ, ΦΤΑΝΕΙ Ο ΔΟΛΟΣ».
Αχιλλέα τι λες εσύ;
Αν παρατηρήσει κάποιος καλά την τελευταία σκηνή στην παραλία, θα δει πως τα χρήματα αυτά που κράτησαν τα παιδιά πήγαν για τις σπουδές τους αλλά και για κάποια όνειρά τους, που η πλασματική οικονομική κρίση που βιώνουμε δεν επέτρεπε να γίνουν πραγματικότητα. Λένε πως όταν κάνεις ένα καλό η θεός σε επιβραβεύει…. Έτσι έγινε και με τα παιδιά, έκανα κάτι καλό για όλους τους συμπολίτες τους και δεν έχασαν. Τόλμησαν, τα έβαλαν με αδίστακτα άτομα και κέρδισαν. Κέρδισαν για όλους τους συμπολίτες τους αλλά και για τους ίδιους. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να μεταφέρω στο κοινό, τα συνολικά οφέλη προς την κοινωνία αλλά και προς στο άτομο ξεχωριστά, που προσφέρουν αυτού του είδους οι ενέργειες από τους πραγματικά ενεργούς πολίτες……
Λογικό είναι η ταινία να προκαλέσει αντιδράσεις. Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που παρακολούθησαν με τόση προσήλωση και κουβεντιάζουν είτε δημόσια είτε σκέπτονται μόνοι τους το βαθύτερο νόημά της. Νιώθω περήφανος που το έργο μου πέτυχε τον σκοπό του. Ελπίζω να φέρει και χειροπιαστές αλλαγές στην σύγχρονη κοινωνία.
Με εκτίμηση Τζωρτζίνης Αχιλλεύς.
(Σεναριογράφος – Σκηνοθέτης της «Πλεκτάνης»)
Φίλε Αχιλλέα,
Η εργασία σου στην “Πλεκτάνη” είναι αξιόλογη όπως έχω τονίσει.
Στα 18τους οι περισσότεροι νέοι σήμερα έχουν άλλα ενδιαφέροντα.
Εγώ στα 60μου σου επαναλαμβάνω ότι: « Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα» ΠΟΤΕ! «Τελεία και παύλα».
Πάνω από όλα η ευθύτητα, η αλήθεια, η φρόνηση και η ανδρεία.
Αφουγκράσου καλύτερα Αχιλλέα. Εγώ καθημερινά πάντα μαθαίνω κάτι από οποιονδήποτε συνομιλιτή μου, κυρίως από τους επικριτές μου.
Αγαπητέ Αχιλλέα,
Θα ήθελα να συγχαρώ όλους όσοι έλαβαν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, και πάνω απ όλα, να σας ευχηθώ, με τα λόγια του Αριστοτέλη να είστε άφοβοι στην κριτική, διότι «Ο κατασκευαστής δεν μπορεί να είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο καλύτερος κριτής του έργου του». Καλή συνέχεια!
Μαίρη Παναγιωτακοπούλου