Άρθρο του Δρ. Κωνσταντίνου Φαρσαλινού
Το σημερινό πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο και τα επιστημονικά του φερέφωνα έχουν ξεκάθαρα αναδείξει τον νούμερο ένα εχθρό του πλανήτη:
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Αυτό δεν είναι θεωρία, δεν είναι προσωπική άποψη, δεν είναι υποκειμενική ερμηνεία των γεγονότων. Είναι δημοσίως και επανειλημμένως εξεφρασμένη άποψη, γνώμη, ακόμη και “επιστημονικά τεκμηριωμένη”.
Το 2017, καθηγητής βιοηθικής(!!) γράφει άρθρο γνώμης ΣΤΟ NBC News με τίτλο:
“Η επιστήμη αποδεικνύει ότι τα παιδιά κάνουν κακό στον πλανήτη. Η ηθική επιτάσσει να σταματήσουμε να τα κάνουμε.” Και με υπότιτλο: “Πρέπει να σταματήσουμε να υποκρινόμαστε ότι τα παιδιά δεν έχουν περιβαλλοντικές και ηθικές συνέπειες”.
Πηγή: http://tinyurl.com/2v5sdwfy (για όποιον αντέχει να διαβάσει τέτοιες αποκρουστικές απόψεις).
Το 2017, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Lund και το πανεπιστήμιο Concordia του Μόντρεαλ δημοσιεύουν επιστημονική μελέτη παρουσιάζοντας τα 4 καλύτερα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής στις ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ. Το καλύτερο μέτρο που προτείνουν είναι ΕΝΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και αυτό προσφέρει εξοικονόμηση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα 5 φορές μεγαλύτερη από το σύνολο των υπόλοιπων 3 μέτρων. Πηγή: http://tinyurl.com/3ueuezmb
Από διαβολική “σύμπτωση”, τα υπόλοιπα 3 μέτρα που προτείνουν είναι αυτά ακριβώς που ακούμε και αρχίσαμε σταδιακά να ζούμε τα τελευταία χρόνια: κοινωνία χωρίς αυτοκίνητο, περιορισμός των αεροπορικών ταξιδιών, χορτοφαγία. ΟΙ επιστήμονες δεν περιορίστηκαν μόνο στον καθορισμό των καταλληλότερων μέτρων για να “σωθεί” ο πλανήτης, αλλά κατέκριναν τις κυβερνήσεις και το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν επικοινωνεί (ή προπαγανδίζει;) στα παιδιά αυτά τα μέτρα. Θα έπρεπε δηλαδή να μαθαίνουμε στα παιδιά ότι αποτελούν εχθρό του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Και όλα αυτά αναφέρονται σε ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ, δυτικές χώρες δηλαδή όπως η Ελλάδα όπου ζητούν τις 1.32 γεννήσεις ανά γυναίκα που έχουμε σήμερα να τις κάνουμε 0.32 γεννήσεις ανά γυναίκα. Ενώ με μαθηματικά επιπέδου γυμνασίου είναι νομοτελειακό πως ένας πληθυσμός εξαφανίζεται με λιγότερες από 2 γεννήσεις ανά γυναίκα.
Όλοι αυτοί δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τους αναβιωτές της μαλθουσιανής θεωρίας, του έργου ενός προτεστάντη κληρικού (Thomas Robert Malthus) στα τέλη του 18ου αιώνα που πίστευε ότι ο “υπερπληθυσμός” είναι η καταστροφή του πλανήτη, εμποδίζει την πρόοδο της κοινωνίας και οδηγεί στην πείνα και τη φτώχεια που επικρατούσε τότε. Πίστευε ότι οι φτωχοί πρέπει να παντρεύονται σε μεγάλη ηλικία για να περιορίζεται η αναπαραγωγή τους, ενώ συνέστηνε την αποχή από το σεξ ως λύση στο πληθυσμιακό πρόβλημα. Θεωρούσε ότι η βοήθεια στους φτωχούς είναι εγκληματική πράξη διότι διευκολύνει την αναπαραγωγή τους και έτσι τη διαιώνιση της φτώχειας.
Σας θυμίζει μήπως λίγο την ευγονική, ή λίγο τη Γερμανία μετά τη δημοκρατίας της Βαϊμάρης; Μάλλον έχετε δίκιο, και μπορείτε να βρείτε δύο σύντομα άρθρα που τα συνδέουν εδώ: http://tinyurl.com/3nkzy422 & http://tinyurl.com/549u2sah
Το να πιστεύει λοιπόν κάποιος ότι αυτό το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο και τα επιστημονικά του φερέφωνα θέλουν να φροντίσουν για τα δικαιώματα των παιδιών είναι από αφελές (το λιγότερο) έως γελοία πλάνη (ο πιο ακριβής χαρακτηρισμός).
Σήμερα λοιπόν, αυτό το κατεστημένο κόπτεται για τα δικαιώματα των παιδιών, και για το δικαίωμα ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ ζευγαριών να αποκτήσουν ή να υιοθετήσουν παιδιά. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι για τα δικαιώματα κόπτονται… Λόγω δικαιωμάτων, δήθεν, θεσμοθετούν το γάμο ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Ο μη-αφελής αντιλαμβάνεται 3 κυρίαρχα δεδομένα:
1. Ότι τα ζευγάρια τρανσέξουαλ και ομοφυλόφιλων θα πρέπει να έχουν ακριβώς τα ίδια κοινωνικά και κληρονομικά δικαιώματα με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.
2. Δεν έχει καμία σημασία αν τα δικαιώματα αυτά παραχωρηθούν με το όνομα “σύμφωνο συμβίωσης” ή “γάμος”.
3. Η “φασαρία” περί γάμου δεν γίνεται για τα κοινωνικά και κληρονομικά δικαιώματα, για τα οποία δεν διαφωνεί κανείς και δεν υπάρχει κανένα θέμα, αλλά για την τεκνοθεσία που εμφανίζεται ως αυτονόητο δικαίωμα προερχόμενο από τη θεσμοθέτηση του γάμου.
Το κυρίαρχο πρόβλημα σε αυτό το σκεπτικό, είναι ότι η απόκτηση παιδιού, είτε με φυσική/τεχνητή γονιμοποίηση είτε με υιοθεσία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ούτε για ομοφυλόφιλους είτε για ετεροφυλόφιλους. Είναι ύψιστη αποστολή, κορυφαία ηθική υποχρέωση και τεράστια ευθύνη. Το παιδί δεν είναι εργαλείο αντιμετώπισης των εσωτερικών ψυχικών διεργασιών του καθενός, δεν είναι αντικείμενο κοινωνικής αναφοράς, δεν είναι στοιχείο διακόσμησης στο σπίτι ή στοιχείο επίδειξης στο δρόμο. Το παιδί είναι το μέλλον, είναι η κοινωνία του αύριο, είναι η διαιώνιση του είδους. Είναι η φιλοσοφική και ηθική αποστολή κάθε μέλους του ζωικού βασιλείου, είτε λειτουργεί με ένστικτο είτε με συνείδηση και κρίση. Είναι αυτό ακριβώς που απεχθάνεται το μαλθουσιανό κατεστημένο σήμερα, αυτοί οι οπισθοδρομικοί αναχρονιστές που επαναφέρουν θεωρίες του 18ου αιώνα.
Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να υπάρχουν ομοφυλόφιλοι (και τρανσέξουαλ), είτε ως μεμονωμένα άτομα είτε ως ζευγάρια, που νιώθουν ότι θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά, ή να αποκτήσουν παιδιά με παρένθετη μητέρα. Όμως είναι οι επιλογές μας που καθορίζουν τις δυνατότητές μας, και στη ζωή πάντα υπάρχει κέρδος και απώλεια σε όλες μας τις επιλογές. Κι όποιος πει ότι δεν είναι επιλογή αλλά μπορεί να υπάρχει γενετικό (ή/και περιβαλλοντικό) υπόβαθρο στον σεξουαλικό προσανατολισμό, θα του υπενθυμίσω ότι σχεδόν όλες οι επιλογές μας έχουν σε κάποιο βαθμό γενετικό και περιβαλλοντικό υπόβαθρο. Είναι η βιολογία λοιπόν που καθορίζει την αναπαραγωγή, και η βιολογία μπορεί να εμφανίζει βλάβες (π.χ. γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά λόγω προβλημάτων υγείας), αλλά αυτό είναι μια βιολογική βλάβη (άλλοτε αντιμετωπίσιμη ιατρικά., άλλοτε όχι). Η αναπαραγωγή χωρίς και τα δύο φύλα είναι βιολογικά αδύνατη (είτε με φυσιολογικό τρόπο είτε με τεχνητή γονιμοποίηση), και αυτό δεν έχει σχέση με την αφελή προσέγγιση ορισμένων που παρομοιάζουν την τεκνοθεσία και τη χρήση παρένθετης μητέρας από ομόφυλα ζευγάρια ως αντίστοιχο θέμα με τις ιατρικές παρεμβάσεις σε προβλήματα υγείας.
Ταυτόχρονα, η ψυχοκοινωνική ωρίμανση ενός παιδιού απαιτεί την ενεργή παρουσία τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα. Και μπορεί να ακούσετε πολλούς επιστήμονες να υποστηρίζουν πως μελέτες δείχνουν πως δεν υπάρχει έλλειμα στα παιδιά που μεγαλώνουν με ζευγάρια ομοφυλοφίλων, δεν θα σας πουν όμως για τα σοβαρά προβλήματα selection bias που έχουν πολλές από αυτές τις μελέτες, ούτε θα σας αναφέρουν άλλες μελέτες που δείχνουν ότι τα παιδιά που ζουν με τους βιολογικούς γονείς έχουν μέχρι 4 φορές λιγότερη πιθανότητα να αντιμετωπίζουν συναισθηματικό έλλειμα σε σχέση με γονείς ίδιου φύλου (η μελέτη εδώ: http://tinyurl.com/73ncsd64). Σκοπός φυσικά δεν είναι να κάνουμε εδώ ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, ούτε η όποια βιβλιογραφία είναι ικανή να αντικρούσει τη λογική (και ξέρουμε πως η “αδιαμφισβήτητη επιστήμη” έχει δυστυχώς παλέψει ακόμη και γι’ αυτό). Μην ξεχνάμε ότι η ευγονική κάποτε είχε την αμέριστη υποστήριξη της πολιτικής, της επιστήμης, ακόμη και τις δικαιοσύνης, προσδίδοντας χαρακτηριστικά “αδιαμφισβητότητας”. Το αδιαμφισβήτητο δεδομένο είναι ότι τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ψυχοσυναισθηματικά προβλήματα, και αυτό προφανώς συμβαίνει επειδή λείπει η πατρική ή η μητρική παρουσία που είναι συνδυαστικά απαραίτητη για την ολοκλήρωση των παιδιών. Δεν είναι λοιπόν θέμα αριθμού, ούτε η παρουσία δύο μανάδων ή δύο πατεράδων μπορούν να υποκαταστήσουν το συνδυασμό.
Και επειδή ακριβώς αυτός ο συνδυασμός είναι σημαντικός και ύψιστος, εκπληρώνοντας ανώτερους ηθικούς και φιλοσοφικούς σκοπούς, παρουσιάζεται στην κοινωνία μας ως αντικειμενικό πρότυπο ως προς την οικογένεια. Πρότυπο σημαίνει ιδανικό. Το μη-πρότυπο και το μη-ιδανικό δεν αποτελούν όμως απαραίτητα προσβολή.
Ένας ετεροφυλόφιλος που δεν θέλει να κάνει ή να υιοθετήσει παιδιά, είτε βρίσκεται σε γάμο είτε όχι, δεν αποτελεί πρότυπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ελεύθερος να επιλέξει πως θα ζήσει, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχει τα ίδια κοινωνικά δικαιώματα. Σημαίνει όμως ότι δεν είναι πρότυπο όσο αφορά την οικογένεια. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν πως θα ζήσουν, πρέπει να έχουν τα ίδια κοινωνικά δικαιώματα, αλλά δεν αποτελούν πρότυπο. Όπως εγώ, ως υπέρβαρος και χωρίς μαλλιά δεν μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου πρότυπο ανδρικού κάλλους, και φυσικά δεν θα κατηγορήσω την κοινωνία που δεν με θεωρεί πρότυπο παρόλο που θα μπορούσε να με βολεύει ή έτσι να φαντάζομαι τον ρόλο μου. Ούτε μπορώ να απαιτώ από τους άλλους να με βλέπουν ως μοντέλο και πρότυπο ανδρικής ομορφιάς επειδή έτσι θέλω να αισθάνομαι.
Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται και αισθάνεται προσβολή, οφείλει να παλέψει εσωτερικά με το υποσυνείδητό του για να ανακαλύψει γιατί δεν έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και τις επιλογές του, κι όχι να παραδίδει μαθήματα μίσους προς τους υπόλοιπους που δεν ικανοποιούν και δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις του και πρέπει να παριστάνουν τους τυφλούς αρνητές της πραγματικότητας.
Δυστυχώς η δημόσια συζήτηση για το θέμα σήμερα τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά χυδαιότητας. Έχουν εισβάλλει λοιπόν ορισμένοι αμόρφωτοι/απαίδευτοι (ανεξάρτητα από το πόσα πτυχία μπορεί να κατέχουν), γραφικοί, απολίτιστοι, ψευτοπροοδευτικοί και κοινωνιοφοβικοί, που με γλώσσα και συμπεριφορά πεζοδρομίου μιλούν για τη γυναίκα ως σκεύος αναπαραγωγής βαφτίζοντάς την ως “άνθρωπο με μήτρα”, και για τα παιδιά ως προϊόν κατά παραγγελίας συναλλαγής. Επικαλούνται ως δήθεν επιχείρημα την αυτοδιάθεση του σώματος. Είναι οι ίδιοι που με ακραία χυδαιότητα αρνούνταν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης στον εμβολιασμό, αλλά δέχονται την αυτοδιάθεση στην άκριτη και εμπορική παραγωγή παιδιών. Το ότι ο καθένας μπορεί να έχει άποψη δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και απόψεις-σκουπίδια.
Και απορεί κανείς, που βρίσκεται σήμερα το φεμινιστικό κίνημα να υπερασπιστεί τις γυναίκες, και ποια είναι η άποψη των γυναικών απέναντι σε αυτό το μισογυνισμό και μισανθρωπισμό, αυτή τη γυναικοφοβία; Διότι για τους άνδρες η γυναίκα είναι ιερή παρουσία, τόσο συνολικά στη ζωή μας αλλά και για τον ύψιστο ρόλο της στην αναπαραγωγή και το ρόλο της ως μητέρα, προκαλεί όμως εντύπωση ότι περισσότεροι άνδρες παρά γυναίκες υπερασπίζονται σήμερα τη μοναδική και αναντικατάστατη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Στη σημερινή πραγματικότητα, μπορούμε να μετρήσουμε μόνο θύματα. Θύματα είναι πρώτα απ’ όλα τα παιδιά, που εμφανίζονται ως “δικαίωμα” και αποκτούν χαρακτηριστικά προϊόντος προς εμπορική εκμετάλλευση.
Θύματα είναι οι γυναίκες, που μετατρέπονται σε μηχανές αναπαραγωγής και ακυρώνεται πλήρως ο θεμελιώδης και μοναδικός ρόλος τους ως μητέρα, αφού ο “τίτλος” μπορεί να αποδοθεί σε όποιον αυθαίρετα φαντάζεται ή πιστεύει ότι μπορεί να τον έχει.
Θύματα είναι και οι άνδρες που αποδέχονται, έστω και παθητικά, το ρόλο του γονέα 1 και γονέα 2, μια πρωτοφανής, μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και αναχρονιστική αντίληψη περί γονεϊκότητας.
Θύματα είναι και τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων, που υπόκεινται μια ανελέητη πλύση εγκεφάλου και προπαγάνδα από το κατεστημένο με ψευδεπίγραφες προσδοκίες περί δήθεν δικαιωμάτων (επαναλαμβάνω, το παιδί δεν είναι δικαίωμα) που ουσιαστικά ενοχοποιούν τις επιλογές τους, που σκοπό έχει να τους εργαλειοποιήσει και να τους χρησιμοποιήσει στην αντι-οικογενειακή και αντικοινωνική ατζέντα των αναχρονιστικών, βρώμικων, κοινωνιοπαθών, μισάνθρωπων, μισογύνιδων, παιδοφοβικών οπαδών του μαλθουσιανισμού που θέλουν να επιστρέψουμε στον 18ο αιώνα των θεωριών του υπερπληθυσμού και στον 19ο αιώνα της ευγονικής.
Όταν τα παιδιά εμφανίζονται ως εχθρός της ανθρωπότητας, η κατηφόρα είναι απότομη και η ανασύνταξη δύσκολη.
Άρθρο του Δρ. Κωνσταντίνου Φαρσαλινού
—————————————————————————————
Τώρα ξέρετε τις πραγματικές προθέσεις της συμμορίας των γκλομπαλιστών. Aυτά, αποτελoύν μέρος μόνο της ευρύτερης “ατζέντας” που στοχεύει στην κατάργηση κάθε είδους ταυτότητας για τον άνθρωπο…!!! Ταυτότητας Φύλου, Εθνικής & Ιστορικής Ταυτότητας, Θρησκευτικής & Κοινωνικής Ταυτότητας κλπ…!!! Είναι ο μοχλός για τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινωνίας, τον κατακερματισμό της & την υποδούλωση των ανθρώπων, τον εκφυλισμό & την εξαθλίωσή τους…!!! Εμείς γιατί είμαστε τόσο αδιάφοροι, ενώ βλέπουμε πεντακάθαρα να μας ετοιμάζουν την καταστροφή μας; www.gargalianoi.com
