ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από το Βήμα της Κυριακής (28/2), με έναν ιδιότυπο θα λέγαμε τρόπο, ότι ο Αλ. Τσίπρας πραγματοποίησε τέσσερις συναντήσεις μέσα στο 2014 – αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε – με τον εκδότη του γνωστού συγκροτήματος Στ. Ψυχάρη, του οποίου προκάτοχος ήταν ο Δ. Λαμπράκης.
Η τελευταία συνάντηση έγινε, πάντα κατά το Βήμα της Κυριακής που δεν διαψεύσθηκε, στις 4 Ιούλη, σε διαμέρισμα απέναντι από την αμερικάνικη πρεσβεία, ενώ οι τρεις προηγούμενες σε σπίτι στα βόρεια προάστια.
Η έκπληξη δεν αφορά μόνο τις συναντήσεις αυτές καθ’ εαυτές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον Στ. Ψυχάρη, ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, ως ριζοσπαστική αξιωματική αντιπολίτευση, έδινε τότε τρομακτική μάχη κατά της ”διαπλοκής”, την οποία διαπλοκή και με ιδιαίτερο μένος πρώτος κατάγγελνε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας.
Η έκπληξη αλλά και το πολιτικώς πλέον απαράδεκτο και αυτό που προκαλεί υποψίες και παρακινεί σε δεύτερες σκέψεις, είναι κυρίως ότι αυτές οι συναντήσεις Τσίπρα– Ψυχάρη, έγιναν υπό πλήρη μυστικότητα και με τήρηση άκρως συνωμοτικών αγώνων, ώστε να μην γίνουν γνωστές.
Το ερώτημα λοιπόν είναι εύγλωττο: Γιατί αυτή η άκρα του τάφου σιωπή;
Γιατί δεν ανακοινώθηκε τίποτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε επίσημα ούτε ανεπίσημα, γι’ αυτές τις συναντήσεις;
Γιατί ο Αλ. Τσίπρας ήθελε να κρατηθούν πάση θυσία κρυφές; Και πολύ περισσότερο γιατί απεκρύβησαν, όπως μας έλεγαν παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτές οι συναντήσεις ακόμα και από τα επίσημα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από την Πολιτική του Γραμματεία και το Προεδρείο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας;
Ποιος στενός κύκλος και πόσοι γύρω από τον Πρόεδρο γνώριζαν γι’ αυτές τις συναντήσεις και το περιεχόμενο τους;
Τα ίδια παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τόνιζαν στην Iskra, ότι αυτές οι συνωμοτικές συναντήσεις Τσίπρα – Ψυχάρη δείχνουν ότι ο Τσίπρας διατηρούσε ένα ευρύτερο και παράλληλο σύστημα συλλογικών ”διαβουλεύσεων”, το οποίο αφορούσε το ελληνικό, το ευρωπαϊκό και το αμερικάνικο πολιτικό – οικονομικό κατεστημένο. Επιβεβαιώνουν, επίσης, ότι ο Αλ. Τσίπρας μίλαγε πολλές ”πολιτικές γλώσσες” ταυτόχρονα.
Μια γλώσσα που αφορούσε το κόμμα και μια παραπλήσια για τις δημόσιες συγκεντρώσεις και πολλές άλλες, πολύ πιο αληθινές και ουσιαστικές, που αφορούσαν τους κάθε φορά συνομιλητές τους από διάφορα κέντρα ισχύος.
Από κει και πέρα η πρωτοφανής δημόσια διαμάχη Τσίπρα – Ψυχάρη, μετά το Κυριακάτικο δημοσίευμα του Βήματος, για το αν ο Ψυχάρης ζήτησε ή ο Τσίπρας πρότεινε τη διαγραφή των δανείων του Συγκροτήματος και τη μεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησία του MEGA, έχει μάλλον δευτερεύουσα σημασία. Αν και δείχνει το υπόβαθρο και των οικονομικό – εκδοτικών συναλλαγών που συχνά υποκρύπτουν τέτοιου είδους πολιτικές συναντήσεις.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΡΓΟΣ
Πηγή
