Τὸ μαῦρο τριήμερο τοῦ παρακμιακοῦ ἑλλαδικοῦ κατεστημένου.
Ἀπ᾿ τὶς 26 τοῦ Ἁη Δημητρίου καὶ τῆς Θεσσαλονίκης, μέχρι τὶς 28 τοῦ ᾿40 καὶ τῶν βουνῶν τῆς Πίνδου.
Μαῦρο τριήμερο, ἀλήθεια.
Τὸ τριήμερο ὅπου φαίνονται ὅλοι τους τόσο μικροί, τόσο ψεύτικοι.
Λουφάζουν, καὶ περιμένουν νὰ περάσῃ.
Γιὰ νὰ ξαναρχίσουν νὰ σκούζουν, νὰ ἀπειλοῦν, νὰ χλευάζουν.
Μὰ τρέμουν ὡστόσο.
Διότι ξέρουν ὅτι ἀρκεῖ μιὰ κραυγή:
ΑΕΡΑ!
«…σὰν τὸν βορριᾶ τὸν παγωμένο ποὺ μανιασμένος σαρώνει τοὺς βρώμιους ἀπὸ μικρόβια ἀέρηδες καὶ ἀπὸ κάθε βρώμα καὶ σκουπίδι καθαρίζει τὸν κόσμο…»
(Ἴων Δραγούμης)
Τούς φαντάζεστε;
Τὰ πιὸ θρασέα ἀπὸ τὰ ἀνθρωπάρια αὐτὰ θὰ τολμήσουν νὰ στηθοῦν ξανὰ στὶς ἐξέδρες γιὰ νὰ τιμήσουν ἕνα «ΟΧΙ».
Πολιτικάντηδες καὶ κομματόσκυλα, κατευθυνόμενοι «δημοσιογράφοι» καὶ διαπλεκόμενοι «ἐπιχειρηματίες», «τροϊκανοὶ» καὶ
«συνδικαλιστές», διεφθαρμένοι καὶ ξεπουλημένοι «διανοούμενοι»…
ΑΕΡΑ!…
Μιὰ κραυγή – καί δέν σᾶς φαίνονται μονομιᾶς ὅλοι τους ἀπίστευτα ΜΙΚΡΟΙ;
Ἀσήμαντα, γελοῖα μυρμηγκάκια… κατσαρίδες.
Βροντᾷ στὴν Πίνδο, καὶ χάνονται.
Πόσο τρέμουν, πόσο ΜΙΣΟΥΝ αὐτὲς τὶς ἡμέρες!
(Καὶ δὲν μπορεῖ οὔτε ὁ Δένδιας νὰ τὶς ἀπαγορεύσῃ.)
Σχεδὸν τοὺς συμπονῶ.
Τοὺς φαντάζομαι κουκουλωμένους μὲ τὸ κεφάλι μέσα στὴν κουβέρτα, ὅλο τὸ τριήμερο, νὰ τρέμουν καὶ νὰ μὴν τολμοῦν νὰ ξεμυτίσουν πρὶν βραδιάσῃ κι ἡ 28η κι ἀκουστοῦν οἱ κανονιὲς ἀπ᾿ τὸν Λυκαβηττό.
Καί τί νά κάνουν δά;;
Δὲν θὰ ἀρκοῦσε νὰ καταργηθοῦν οἱ παρελάσεις. Θὰ ἔπρεπε νὰ καοῦν καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας καὶ τὰ οἰκογενειακὰ ἄλμπουμ καὶ τὰ γράμματα στὸ μπαοῦλο τῆς γιαγιᾶς· νὰ ἀνασκαφτοῦν τὰ μνήματα, νὰ γίνουν στάκτη τὰ ὀστᾶ τῶν πεσόντων· ἡ Πίνδος ὁλόκληρη νὰ ἰσοπεδωθῇ.
Καὶ πάλι, δὲν θὰ ἦταν ἀσφαλεῖς· ἡ γῆ ποὺ ἐγέννησε Ἐκείνους μπορεῖ νὰ τοὺς ξαναγεννήσῃ. Καὶ τότε δὲν θὰ βαστοῦν μόνον ἀτσάλινες λόγχες, μὰ ρομφαῖες πύρινες…
Χρόνια Πολλά!
Μπουρλᾶς Φειδίας
