Γαργαλιάνοι: Τα εγκαίνια του Γηροκομείου Γαργαλιάνων το 1992 (βίντεο)
Στην τελετή των εγκαινίων του γηροκομείου ο τότε Δήμαρχος Γαργαλιάνων κ. Κυριαζής Κατρίτσης μίλησε με πολύ θερμά λόγια και τόνισε την “ανιδιοτελή προσφορά αγάπης” του μπάρμπα-Αντώνη Σκούτζου. Ευχήθηκε μάλιστα να μιμηθούν κι άλλοι Γαργαλιανιώτες το παράδειγμά του.
Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Κατρίτσης, που εκτός από Δήμαρχος ήταν και Πρόεδρος του Ιδρύματος του Γηροκομείου (“Ομίλου Αγάπης Υπερήλικων Γαργαλιάνων “Άγιοι Πάντες””):
“Εντιμότατε κ. εκπρόσωπε του Νομάρχου, κυριες και κύριοι διευθυντές Δημοσίων Υπηρεσιών του Νομού, κ. Πρόεδρε και εκπρόσωποι των Γαργαλιανιωτών της Αθήνας, κυρίες και κύριοι μέλη του Δ.Σ. του σωματείου μας, κυρίες και κύριοι Ευεργέτες του Ιδρύματος, αγαπητοί συμπολίτες.”Εντιμότατε κ. εκπρόσωπε του Νομάρχου, κυρές και κύριοι διευθυντές Δημοσίων Υπηρεσιών του Νομού, κ. Πρόεδρε και εκπρόσωποι των Γαργαλιανιωτών της Αθήνας, κυρίες και κύριοι μέλη του Δ.Σ. του σωματείου μας, κυρίες και κύριοι Ευεργέτες του Ιδρύματος, αγαπητοί συμπολίτες.
Δόξα και τιμή στους γεννήτορές μας. Εάν ακόμα επιζούν ευλογημένα να είναι τα γηρατειά τους και ανώδυνο και ειρηνικό το τέλος της παροδικής των ζωής. Εάν μετέβησαν στην αιωνιότητα φως δικαίου ας κατευθύνει τα βήματά τους…
Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, είναι η θεία εντολή. Η θέση αυτή μαρτυρεί τη θέση που δίνει ο Θεός στους γονείς. Πολλοί λαοί αποδίδουν θρησκευτικές τιμές σ’ αυτούς. Οι πρόγονοι μας μάλιστα χρησιμοποιούσαν τη λέξη «ευσέβεια» για να αποδώσουν τη στάση τους απέναντι στους γονείς και απέναντι στο ύψιστο ον.
Σήμερα όμως, με τις νέες αντιλήψεις περί ζωής, τα νέα ιδεολογικά ρεύματα που πλέουν γύρω μας, με τις σύγχρονες συνήθειες περί ζωής για ανθρώπους της 3ης ηλικίας, φορτισμένοι από το βάρος της ζωής τους, μένουν δυστυχώς σε ένα ποσοστό απροστάτευτοι, χωρίς την αγάπη και την θαλπωρή των παιδιών τους.
Σήμερα ο άνθρωπος ενώ γνωρίζει να διεκδικεί τα δικαιώματα του, αγνοεί τις ηθικές του υποχρεώσεις…
Ζυγίζει τις υποχρεώσεις του με τα υλικά του συμφέροντα. Ξεχνά τους ευεργέτες του και ανατρέπει την ηθική τάξη, το θεμέλιο του ανθρωπισμού.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και συλλογικές και μεμονωμένες πράξεις ανθρωπισμού. Η εκκλησία, το κράτος και άνθρωποι με ριζωμένη μέσα τους την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τείνουν χέρι βοηθείας στα άτομα της 3ης ηλικίας που χρίζουν ανάγκης προστασίας.
Αποτέλεσμα τέτοιας ανιδιοτελούς αγάπης είναι το παρόν Ίδρυμα το Γηροκομείο Γαργαλιάνων που με μεγάλη χαρά εγκαινιάζουμε σήμερα.
Εύοσμος καρπός κόπου και υλικής και ψυχικής υγείας και αγώνων του εκλεκτού τέκνου των Γαργαλιάνων Αντωνίου Σκούντζου. Η επίγειος δραστηριότητα του αναλώθηκε στην αποπεράτωση του μεγάλου αυτού έργου. Ο μεγάλος Θεός μας ας κρίνει επάξια την μεγάλη αυτή πρωτοβουλία και προσφορά του και να του αποδώσει τον στέφανον της δικαιοσύνης.
Αλλά και πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι συμπολίτες μας συνέβαλλαν ηθικά και υλικά στην αποπεράτωση του ευαγούς τούτου Ιδρύματος. Άτομα της πόλεως μας ή απόδημοι συμπολίτες μας από τα πέρατα της οικουμένης υπακούοντες στην έμφυτη χορδή της αγάπης, συνέβαλλαν δραστήρια σ’ αυτήν την δημιουργία που εμπνεύσθηκε ο αγαπητός μπάρμπα Αντώνης.
Πρώτα ο Θεός και ύστερα οι άνθρωποι θα είναι οι ποιητές του μεγάλου τούτου αγώνος.
Ο Αντώνης Σκούντζος οραματίστηκε, δαπάνησε, έχτισε, ολοκλήρωσε το έργο του.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Γηροκομείου πλέον έχει υποχρέωση να αναλάβει με υπευθυνότητα την λειτουργία του παρόντος, έτσι ώστε αφενός να αποδειχτεί ότι το γηροκομείο Γαργαλιάνων είναι ο χώρος της στοργής, της ανάπτυξης και της ανθρωπιάς και αφετέρου να διαψεύσει κάθε απαισιόδοξο συμπολίτη μας που αμφιβάλλει για την επιτυχία του παρόντος έργου.
Τελειώνοντας κάνω την ευχή όπως ανάλογες πρωτοβουλίες και δωρεές, όπως αυτή του ζεύγους Αντωνίου και Μελπομένης Σκούντζου προς την πόλη μας, να μιμηθούν και άλλοι συμπατριώτες μας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι συμβάλλουν έτσι στην εξύψωση της πόλεως μας και στην ανακούφιση των συμπατριωτών τους.”
Αγαπητέ κ. Δήμαρχε ήταν ποτέ δυνατόν να μιμηθούν άλλοι Γαργαλιανιώτες Ομογενείς τον μπάρμπα-Αντώνη, βλέποντας την απαξίωση και την καταστροφή του “ανιδιοτελούς” έργου του, από εσας και τους διαδόχους σας;
Τις περισσότερες φορές που κάποιος βάζει το 80% του κόστους ενός κοινωφελούς έργου, βλέπουμε το όνομα του στην είσοδο. Το όνομα του κυρ-Αντώνη δεν υπάρχει στην επωνυμία του Γηροκομείου όπως υπάρχει στην Μπρίσκειο Βιβλιοθήκη. Δεν υπαρχει απλουστατα επειδη δεν το ηθελε ο ιδιος;
Για την καταστροφή που βλέπουμε, μάλιστα έγινε μπροστά στα μάτια όλων των Γαργαλιανιωτών, κανένας δεν φταίει; Ποιοι είχαν τα κλειδιά; Ποιοι υπέγραφαν τα δελτία πληρωμής του “Ομίλου Αγάπης Υπερηλίκων Γαργαλιάνων”; Για όλα φταίνε οι Βούλγαροι και οι Τσιγγάνοι; Δεν νομιζω…
Στην ομιλία του ο κυρ-Αντώνης φανερά συγκινημένος είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:
“Το κόστος του γηροκομείου έφτασε τα 75.000.000 δραχμές και το 80% το έβαλα εγώ με την Μελπωμένη. Λεφτά θα υπάρχουν! Χρειάζεται όμως η σωφροσύνη και η θέληση ενός ανθρώπου να αναλάβει τη γενική διοίκηση με υπευθυνότητα και να αμείβεται επαρκώς. Η στάθμη πρέπει να παραμείνει υψηλή να μην κατεβούμε στο πτωχοκομείο… Επίσης πρέπει να φροντίσει (σ.σ. ο Ομιλος Αγάπης) νέους με ήθος και αγάπη για την μάθηση, να τους επιδοτεί δια να μορφώνονται στα ανώτερα ιδρύματα του εξωτερικού, ώστε να διακρινόμενοι να γυρίσουν πίσω και να προσφέρουν τας υπηρεσίας των εις την Ελλάδα και εις τους Γαργαλιάνους την ιδιαιτέρα τους πατρίδα.
Εγώ ηγωνίσθην με την γυναίκα μου επί 70 έτη… Έφτασα μέχρι την Οδησσό κυνηγώντας το χρυσόμαλλο δέρας. Κατόρθωσα να ξεκοκαλίσω ψήγματα χρυσού και όλα αυτά τα διέθεσα για την πατρίδα μου, όχι μόνο σ᾽αυτό το έργο αλλά και σε άλλα έργα. Επί 25 έτη διέθεσα για έργα κοινής ωφελείας.”
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος την αγάπη και το ενδιαφέρον του κάθε κυρ-Αντώνη για τον τόπο που γεννήθηκε και την ανιδιοτελή προσφορά του, αν δεν είναι εκτός από Γαργαλιανιώτης και Ομογενής, να του έχει λείψει ο τόπος του για ολόκληρες δεκαετίες…
Ο 90χρονος τοτε ευεργέτης δεν ήθελε ούτε προεδριλίκι (στο δικό του δημιούργημα) ούτε δημαρχιλίκι στο τόπο του. Ήθελε απλά να προσφέρει τον ιδρώτα της ξενιτιάς του, ανιδιοτελώς… Το έκανε!
Δυστυχώς, οι ανίκανοι αποδέκτες της προσφοράς του δεν άντεξαν… το απαξίωσαν.
Ζητήθηκαν ποτέ εξηγήσεις από τους εκάστοτε προέδρους του “Ομίλου Αγάπης Υπερήλίκων Γαργαλιάνων” πως απαξιώθηκε ένα τέτοιο έργο; Ποιοι επέτρεψαν την λεηλασία του; Ποιοι άφησαν τις πόρτες ανοιχτές; Απο το 1984 μεχρι τις 31/12/1994 Προεδρος και υπευθυνος για ολα
ηταν ο Ακης Κατριτσης… Ήταν δα τόσο δύσκολο να το διαφυλάξουν; Αν είχαν πληρώσει οι ίδιοι έστω ένα μικρό ποσοστό του κόστους του έργου θα επέτρεπαν με την αχαρακτήριστη αδιαφορία τους την λεηλασία του;
Δυστυχώς όλοι τους σφύριζουν αδιάφορα και ούτε ένα συγνώμη…
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ,(μέχρι το 2010- Δημαρχοντία Καλοφωλιά) ΕΓΙΝΕ Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΦΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΥ…
Σε αυτή την αίθουσα έγιναν οι βαρύγδουπες ομιλίες για τις υποχρεώσεις του Διοκητικού Συμβουλίου… που το ατέστρεψαν.
Καταλαβαίνω απόλυτα την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ αλλά και την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ των ντόπιων πολιτικάντηδων για να κρατήσουν το γηροκομείο ανοιχτό. Το ίδιο ανίκανοι ήταν να κρατήσουν ανοιχτά τα Ιαματικά Λουτρά του Βρωμονερίου, όπως και το Τουριστικό μας. Όμως δεν ήταν ικανοί ούτε το κτίριο να προστατεύσουν και όλα όσα υπήρχαν μέσα, από τους κλέφτες… ντόπιους και ξένους. Αν είχαν μισό κοτίσιο μυαλό θα επέτρεπαν σε μία ή δύο οικογένειες να ζουν μέσα, χωρίς να πληρώνουν ενοίκιο, αρκεί να είναι φύλακες του γηροκομείου και να το προστατεύουν από τους κλέφτες… ντόπιους και ξένους. Άφησαν οι ελεεινοί τις πόρτες ανοιχτές και βλέπετε τα αποτελέσματα στις φωτογραφίες… Δεν ακούστηκε ποτέ κανένα συγνώμη από τους υπεύθυνους που είχαν τα κλειδιά… Εκτός από τα κουτάλια, τους πολυελαίους, τα πλυντήρια, τις κουζίνες και όλα τα έπιπλα, εξαφανίστηκαν και δεκαδες χιλιαδες (κατι που εγω δεν εχω διασταυρωσει…) που ήταν στο λογαριασμό του γηροκομείου. Τα μόνα που άφησαν στη θέση τους ήταν οι μαρμαρένιες πλάκες με τα ονόματα των ΔΩΡΗΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ, που έφτυναν αίμα στη ξενιτιά για να δωρήσουν αυτό το σπουδαίο έργο στην γενέτειρα τους.
Γιατί άραγε τόση ανικανότητα από τις Δημοτικές αρχές να συντηρήσουν ένα έργο που τους δόθηκε δωρεάν;
Πριν 14 χρόνια (2009) έκανα επώνυμη καταγγελία στην Εισαγγελία Κυπαρισσίας για την λεηλασία του γηροκομείου. Η κ. Εισαγγελέας μου ζήτησε να τις προσκομίσω τα ονόματα των υπαιτίων της καταστροφής, αποδείξεις της ενοχής τους και επίσης την ημέρα και ώρα που έγινε η καταστροφή… Η πίστη μου στην Δικαιοσύνη τραντάχτηκε ανεπανόρθωτα. Μπορείτε να το φανταστείτε;
Ο ευεργέτης Αντώνιος Σκούντζος (γραφικός για μερικους) πέθανε πικραμένος σε ένα γηροκομείο των Αθηνών, αφού το δικό του γηροκομείο στη γενέτειρα του, είχε απαξιωθεί από αυτούς που ήταν υποχρεωμένοι να το προστατεύουν. Δυστυχώς πρόκειτα για αληθινή ιστορία…
Το γηροκομείο Αθηνλων όπου πέθανε ο κυρ-Αντώνης…
