Σήμερα γιορτάζεται η Ημέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική, με γαλοπούλες, άπειρα εδέσματα, όλα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς και συνδεσιμότητας.
Ωστόσο, ο πραγματικός συμβολισμός της ημέρα έχει δώσει τη θέση του σε φιέστες που εγείρουν πολλά ερωτήματα!
Στην Αμερική της “παλιάς δόξας” υπάρχουν εκατομμύρια άστεγοι, οι οποίοι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, ψάχνοντας στα σκουπίδια για να βρουν, έστω και μια μπουκιά ψωμί…
Στο βιβλίο τους, «Θάνατοι από Απόγνωση», οι Anne Case και ο Angus Deaton, γράφουν, ότι οι θάνατοι από απόγνωση, από αυτοκτονία, υπερβολική δόση ναρκωτικών και αλκοολισμό αυξάνονται δραματικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, στοιχίζοντας τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς.
Καθώς οι μορφωμένοι στο κολέγιο γίνονται πιο υγιείς και πλουσιότεροι, οι ενήλικες χωρίς πτυχίο κυριολεκτικά πεθαίνουν από τον πόνο και την απόγνωση.
Αυτό το εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο απεικονίζει ένα ανησυχητικό πορτρέτο του αμερικανικού ονείρου σε παρακμή.
Η Αμερική, δεν είναι ευγνωμονούσα, καθώς δεν φροντίζει τα ίδια τα παιδιά της!
Στην Παλαιστίνη, κάθε 10′ σκοτώνεται ένα παιδί. Πεινασμένα θρηνούν, ίσως και άλλα μέλη της οικογένειας του δίπλα στα συντρίμμια ενός άνισου, παρανοϊκού και φρικαλέου πολέμου.
Αν η ενθύμηση της ευγνωμοσύνης και η έκφραση της περιορίζεται μόνο σε μια συγκεκριμένη ημέρα, πολύ φοβάμαι, ότι η ανθρωπιά, έχει πλέον ντυθεί στο χρώμα της απόγνωσης, της απόρριψης και του διαχωρισμού και, η ανθρωπότητα, πνέει τα λοίσθια…
Φίλες και φίλοι, η έκφραση της ευγνωμοσύνης μπορεί να θεωρηθεί άξια λόγου, μόνο μέσα από πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης απέναντι στον εαυτό μας, τις οικογένειές μας, τις κοινότητές μας και την ευρύτερη κοινωνία.
Η Μέρα των Ευχαριστιών χρειάζεται να είναι μια καθημερινή πράξη αγάπης! Αν η ευγνωμοσύνη και η αλληλεγγύη ήταν μέρος της καθημερινής μας ζωής, η κοινωνία θα μπορούσε να είναι πιο συνειδητή, αλληλέγγυα και ειρηνική.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, το πώς, θα μπορούσε ο καθένας απο εμάς να προσφέρει ουσιαστικά, με έναν καλό λόγο, μια συνειδητή πράξη καλοσύνης στο Όραμα για έναν ειρηνικό κόσμο. Έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις και φρικαλέα εγκλήματα πολέμου.
Σας ευχαριστώ, που είσαστε μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας μου!
Με αγάπη❤
Μαίρη
