Γνωστό παραμύθι αλλά δεν είχε δράκο.
Σε αυτά ο Προβόπουλος, παλιά κυρία των οίκων στο κουρμπέτι ,άρχισε τα παιχνιδάκια κάτω από τα ροζ φώτα της διαπλοκής και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης.
Ο καθένας μπορεί να γραφει σε αυτή τη χώρα ότι θέλει.
Ένα από αυτά ότι κατακρημνίζεται το σύμπαν. Πέφτουν έξω οι τράπεζες, βαράμε πτώχευση, αδειάζουν τα ταμεία και άλλα πολλά. Με τη διαφορά ότι μόλις σήμερα ο περήφανος Έλληνας ξυπνάει με την επόμενη δόση των δανεικών στο τσεπάκι του. Εαν θέλανε ας μην την δίνανε. Τα αρπακτικά στα οποία κάνουν τεμενάδες Σαμαράς και Βενιζέλος. Φαίνεται θα έχουν πολλά…γραμμάτια να ξεχρεώσουν που είναι έτοιμοι για μάθε κυβίσθηση, κάθε θυσία. Μέχρι και πρωκτό…Μην το γελάτε. Μιλάμε για τέτοια δουλοπρέπεια.
Μην πιστεύετε τίποτα απ’όσα ακούτε μέχρι τις 20 Ιουνίου. Το καθεστώς θα ρίξει κάθε χαρτι στο τραπέζι για να τρομοκρατήσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους ώστε να στραφούν στους δύο ξοφλημένους.
Ένα από αυτά το γνωστό, παλιό δοκιμασμένο δίλημμα: Χάνουμε τις καταθέσεις μας, μας κόβουν τους μισθούς, πάνε οι συντάξεις.
Ο διάολος έχει πολλά πρόσωπα. Κανένα όμως δεν είναι δικό του γιατί ποτέ δεν εμφανίστηκε στη γη με το δικό του.
Μακριά από αυτους τους δύο. Προσπαθούν να μας αρπάξουν την ψήφο. Ποτέ πια πίσω στο παρελθόν. Η αρχή έγινε.
Μην τα ξανακάνουμε θάλασσα και χύσουμε την καρδάρα με το γάλα. Γιατί θα κλαίμε και θα είναι αργά.
