Ο μοναχικός ψαράς είμαστε όλοι μας

Δύο χρόνια δεν φαινόταν πουθενά ο «μοναχικός ψαράς». Σκεφτόμουν συχνά αν είναι καλά, αν άντεξε στον αγώνα της θάλασσας και της ζωής.

Σήμερα τον είδα ξανά. Μόνος, με το μικρό του βαρκάκι, να ρίχνει τα δίχτυα του στα βαθιά. Χωρίς φανφάρες, χωρίς θεατές. Μόνο με την ελπίδα μιας καλής ψαριάς.

Από πολύ μακριά βλέπω τον κόπο του. Δεν τον ξέρω, αλλά τον αναγνωρίζω. Είναι η εικόνα του απλού ανθρώπου που παλεύει αθόρυβα, με πείσμα και αξιοπρέπεια.

Κι αυτός ο ψαράς δεν είναι μόνος του. Είναι ο αγρότης, ο εργάτης, ο συνταξιούχος, ο δάσκαλος, ο γιατρός, ο φοιτητής, ο νοσοκόμος, ο μικρός επαγγελματίας που δίνει μάχη καθημερινά για να κρατηθεί όρθιος. Είναι ο καθένας μας που παλεύει με τα «κύματα» της κρίσης, της αδιαφορίας και της αβεβαιότητας.

Ο «μοναχικός ψαράς» είναι τελικά όλοι μας. Και γι’ αυτό αξίζει τον σεβασμό μας.

Φώτης Παναγιωτακόπουλος