Όταν το Κράτος και η Δικαιοσύνη φοβούνται την αλήθεια. Πάνο κράτα γερά! Είμαστε μαζί σου!

Υπάρχει κάτι πιο ιερό από το δικαίωμα ενός πατέρα να μάθει από τι πέθανε το παιδί του;
Υπάρχει κάτι πιο ανθρώπινο από την ανάγκη να αποκαλυφθεί η αλήθεια, ώστε να μπορέσει να βρει γαλήνη η ψυχή ενός αδικοχαμένου παιδιού και να κλείσει, όσο γίνεται, η πληγή της οικογένειας;

Κι όμως, η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη της χώρας μας αρνούνται. Αρνούνται πεισματικά να ικανοποιήσουν το απλό, δίκαιο και ανθρώπινο αίτημα του Πάνου Ρούτσι: να γίνει εκταφή και ανεξάρτητη εξέταση για να μάθει από τι πέθανε ο γιος του.

Αυτή η άρνηση δεν είναι μια τυπική γραφειοκρατική δυσκαμψία. Δεν είναι μια απλή καθυστέρηση. Είναι ξεκάθαρη απόδειξη ενοχής.

Διότι όποιος δεν έχει να φοβηθεί την αλήθεια, δεν κρύβεται. Δεν φοβάται την επιστήμη, δεν τρέμει την αποκάλυψη. Αντίθετα, ζητά ο ίδιος να λάμψει η αλήθεια.
Αλλά εδώ βλέπουμε το αντίθετο: άρνηση, συγκάλυψη, φόβο.

Τι φοβούνται;

Φοβούνται την αποκάλυψη του εγκλήματος.
Φοβούνται το ξήλωμα της αλυσίδας ευθυνών που φτάνει ψηλά… στους βουλευτές, στους υπουργούς, στον πρωθυπουργό, στο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Φοβούνται ότι θα φανεί πως πίσω από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου υπάρχει κρατική ανευθυνότητα, κρατική συγκάλυψη και ένα ολόκληρο πλέγμα εξουσίας που λειτουργεί σαν συμμορία.

Ένα κράτος χωρίς ψυχή

Υπουργοί, κυβερνητικοί παράγοντες και δικαστικοί λειτουργοί παίζουν με τις λέξεις, παριστάνουν τους στοργικούς “πατέρες του έθνους”, ενώ στην πραγματικότητα στερούν από έναν πραγματικό πατέρα το ιερό δικαίωμα να ξέρει την αλήθεια για το παιδί του.
Δεν έχουν πια ούτε ντροπή ούτε ψυχή. Η εξουσία τους συντηρείται με ψέμα, λάσπη και εκβιασμό. Τα παιδιά τους πόσο πρέπει να συχένονται τα σούργελα ´που έχουν για γονείς…

Μα η κοινωνία ξυπνά

Κάθε μέρα που περνάει, ο λαός καταλαβαίνει περισσότερο. Οι μάσκες έπεσαν.
Η συγκάλυψη δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Οι κυβερνώντες μπορεί να νομίζουν ότι με απειλές, μεθοδεύσεις και “νομικά τερτίπια” θα κρύψουν την αλήθεια. Όμως ξεχνούν κάτι βασικό: η Ιστορία έχει μνήμη και η κοινωνία έχει φωνή.

Σήμερα, ο Πάνος Ρούτσι δεν είναι μόνος. Είναι ο πατέρας που έγινε σύμβολο.
Είναι η φωνή χιλιάδων πολιτών που δεν αντέχουν πια να βλέπουν την ατιμωρησία, την απανθρωπιά, τη χυδαία συγκάλυψη.

Ο αγώνας συνεχίζεται

Και ας το ξέρουν καλά οι υπεύθυνοι:
Αν κάτι συμβεί στον Πάνο Ρούτσι, αν τον λυγίσουν με τον πόνο και την αδικία, τότε δεν θα έχουν πού να κρυφτούν.
Η κοινωνία θα τους καταδικάσει πολύ πιο σκληρά από οποιοδήποτε δικαστήριο.

Η αλήθεια δεν θάβεται.
Η αλήθεια δεν φυλακίζεται.
Η αλήθεια πάντα βρίσκει τρόπο να βγει στο φως.

Και όταν βγει, θα δείξει γυμνή την ενοχή εκείνων που σήμερα παριστάνουν τους αθώους.

Φώτης Παναγιωτακόπουλος