“Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν
τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι,
να πεθάνουν σκλάβοι,
σ’ έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων.
Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!…
Πότε θ’ αναστηθούν οι σκοτωμένοι;”
Κώστας Βάρναλης
Κάποτε, όπως διηγείται ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Λοϊζος του ζήτησε να φτιάξει στίχους για το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Ο στιχουργός όταν άκουσε την σύνθεση το αρνήθηκε με την διατύπωση: «Θέλεις να με κάνεις ρεζίλι; Όποιον στίχο και να σου δώσω η μουσική σου θα τους νικήσει…».
Ετσι ακριβώς και με την συγκλονιστική φωτογραφία που παρουσιάζει ένα μικρό προσφυγόπουλο να περπατά με τα πόδια στην Εθνική Οδό, με κατεύθυνση προς την Ειδομένη.
Η εικόνα «μιλάει» τόσο δυνατά που κάθε σχολιασμός θα περάσει απαρατήρητος.
test
testing