Niκος Κοτζιάς: “Όλα στο φως! Κυπριακό και Μνημόνιο – ιστορικές ευθύνες…”
H μη τιμωρία όλων όσοι εγκλημάτησαν απέναντι στην πατρίδα και τη δημοκρατική κοινωνία τα τελευταία εβδομήντα χρόνια –πλην ολίγων εξαιρέσεων– είναι θεμελιακή αιτία της κακοδαιμονίας και της κρίσης του τόπου αυτού. Δεν τιμωρήθηκαν οι συμμετέχοντες στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, όπως δεν τιμωρήθηκαν κι εκείνοι οι κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες που στήριξαν τη χούντα του ’67. Δεν τιμωρήθηκαν ούτε οι συνεργάτες της τριπλής Κατοχής της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοί, μάλιστα, με την περιουσία που είχαν συσσωρεύσει, μέσω αρπαγών και λεηλασίας, και με τις συνεργασίες που ανέπτυξαν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, μπόρεσαν να ενταχθούν μεταπολεμικά στην ελληνική κοινωνία ως «στυλοβάτες»…
Οι ατιμώρητοι δοσίλογοι και κουκουλοφόροι συνιστούν το παράδειγμα που έπεισε την ελληνική κοινωνία για το ατιμώρητο της κομπίνας, της λαμογιάς, της αρπαχτής. Η ατιμωρησία τους αποτέλεσε ένα είδος εγγύησης ότι όσα εγκλήματα, παραβιάσεις και παρανομίες κι αν κάνει κανείς στον τόπο αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις, αρκεί να το κάνει στο όνομα του συστήματος και διά του συστήματος. Η ατιμωρησία τους αποτέλεσε το αρνητικό πρότυπο που σφράγισε μεταπολεμικά τον ελληνικό καπιταλισμό. Γνώρισε, δε, την αποθέωση στις κυρίαρχες οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, κατά τη διάρκεια της χούντας, στα εγκλήματα που διαπράχτηκαν σε βάρος της Κύπρου.
Θεμελιακό ερώτημα για τον τρόπο ηθικής και πολιτικής λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας είναι για ποιο λόγο δεν τιμωρήθηκε κανείς για το επαχθές έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Διότι όλες οι μεταχουντικές και δημοκρατικές κυβερνήσεις φρόντισαν να μην υπάρξει ούτε καν ηθική τιμωρία για τα όσα διαπράχθηκαν σε βάρος της Μεγαλονήσου.
Το πώς έγινε το διπλό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου το γνωρίζουν πολύ καλά η χούντα των Αθηνών, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί – όλοι αυτοί που μετείχαν με διαφορετικούς τρόπους στα γεγονότα του 1974. Το γνωρίζουν, πριν απ’ όλους, οι Τούρκοι βιαστές της Μεγαλονήσου. Παρόλο, λοιπόν, που οι «τρίτοι» έχουν πλήρη εικόνα των γεγονότων του Ιουλίου του 1974, η ελληνική Πολιτεία αρνείται ακόμα και σήμερα να ανοίξει το φάκελο της Κύπρου. Δεν αρνείται, δηλαδή, να αποκαλύψει κάποιο «μυστικό» της Ελλάδας, διότι ο εχθρός τα γνωρίζει όλα, αλλά αρνείται να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια. Ουσιαστικά, η πραγματική λειτουργία της άρνησης να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου συνιστά πράξη προστασίας εκείνων που συμμετείχαν στο έγκλημα, των νεότερων δοσίλογων.
Το πιο απίστευτο, ως προς το Κυπριακό, το διέπραξε η παρούσα κυβέρνηση, η οποία ήρθε στην εξουσία με το σύνθημα «Όλα στο φως». Της ζητήθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία να αποκτήσει πρόσβαση στο φάκελο «Κύπρος». Σκοπός του αιτήματος ήταν η ενημέρωση της κυπριακής Βουλής, που είχε συστήσει ειδική Επιτροπή, μακριά από κάθε δημοσιότητα, προκειμένου να μελετηθεί το έγκλημα σε βάρος της Μεγαλονήσου. Κι όμως, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση, της «ανοιχτής διαβούλευσης» και του «Όλα στο φως», το αρνήθηκε κατηγορηματικά! Με αυτή της την άρνηση εξακολουθεί να προστατεύει τους προδότες που εγκλημάτησαν σε βάρος του Ελληνισμού. Να τους προστατεύει ακόμα και απέναντι στις επίσημες κυπριακές Αρχές!…
Μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κυβέρνηση, που υβρίζει συνταξιούχους, μισθωτούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες, επιθυμεί να προστατεύει, ακόμα και ηθικά, ορισμένους κοινωνικούς – πολιτικούς παράγοντες στη χώρα, που συνέβαλαν στο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Προτείνω, λοιπόν, σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στις πλατείες της χώρας, με αφορμή την επέτειο του εγκλήματος σε βάρος της Μεγαλονήσου, να απαιτήσουν το άμεσο δημόσιο άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου και την τιμωρία, επιτέλους, των ενόχων. Όχι μόνο για να αποδοθεί δικαιοσύνη στην Κύπρο, αλλά και για να μάθουν όλοι στην ελληνική κοινωνία ότι από εδώ και μπρος τίποτα δεν θα μένει ατιμώρητο. Ούτε τα εγκλήματα που διαπράττονται διά του Μνημονίου και εν ονόματί του.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 21/7/11
