ΖΩΗ

..40…50…60…70…80…

Μια παρέα φίλων στα 40 τους συζητούσε πού θα έβγαιναν για φαγητό. Τελικά συμφώνησαν να συναντηθούν στο εστιατόριο Ocean View, μια και οι σερβιτόρες φορούσαν στενά παντελόνια και είχαν ωραία κωλαράκια.

10 χρόνια αργότερα, κλείνοντας τα 50, συζητούσαν και πάλι πού θα πήγαιναν για φαγητό. Τελικά, συμφώνησαν να πάνε στο εστιατόριο Ocean View, επειδή το φαγητό εκεί ήταν πολύ καλό και η συλλογή των κρασιών εξαιρετική.

10 χρόνια αργότερα, στα 60 τους, συζητούσαν για άλλη μία φορά πού θα πήγαιναν να φάνε. Τέλος συμφώνησαν να βρεθούν στο εστιατόριο Ocean View, επειδή εκεί θα έτρωγαν ήσυχα και το εστιατόριο είχε πανέμορφη θέα στη θάλασσα.

10 χρόνια αργότερα, 70άρηδες πια, συζητούσαν πού θα πήγαιναν για φαγητό. Τελικά συμφώνησαν να πάνε στο εστιατόριο Ocean View, μια και ήταν προσβάσιμο στα αναπηρικά τους καροτσάκια και υπήρχε ακόμη και ασανσέρ.


10 χρόνια αργότερα, έχοντας κλείσει πια τα 80, συζητούσαν πάλι πού θα έβγαιναν για φαγητό. Τέλος, συμφώνησαν να πάνε στο εστιατόριο Ocean View, μια και δεν είχαν ξαναπάει ποτέ εκεί.

 

Θυμάμαι τα λόγια της μάνας μου…

 

“Καιρός χαράς χαρείτε

καιρό μην καρτερείτε

γιατί ο καιρός διαβαίνει

και δεν γυρίζει πια”

 

Ζήστε την κάθε μέρα σας “ζωντανά” και όχι “πεθαμένα”. Η ζωή είναι τόσο μικρή…  Το αύριο συχνά δεν έρχεται ποτέ… 

Τυχεροί όσοι έχουν δικές τους ιστορίες αληθινές να λένε στα εγγόνια τους  ή στους φίλους τους και όχι ψεύτικα παραμύθια.

Ένας δούλος δεν έχει και πολλά να πεί… Ένας “ενεργός” πολίτης όμως …πάρα πολλά! 

 Φ.Π.

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Back to top button

Discover more from Gargalianoi News

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading