Το Θείο Δράμα, αναβιώνει μνήμες θλίψης, αλλά και δέους ατενίζοντας το Σταυρό του μαρτυρίου…
Ο Ιησούς θα περάσει από το Γολγοθά στην αιωνιότητα- δεν θα ταυτιστεί με το Σώμα Του, είναι Ένα με τον Θεό.
Η Αγάπη Του είναι ατελείωτη, η Αλήθεια Του ” άοπλη”, όπως θα πει ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Η οδύνη Του, σωματική και ψυχολογική αντιπροσωπεύει το ξεπέρασμα του φόβου και την υπέρβαση του θανάτου. Την ύστατη ώρα θα συγχωρέσει ακόμα και τους άφρονες δήμιούς Του.
Το Πνεύμα του Χριστού, απελευθερωμένο από το θάνατο του ‘εγώ’ και αυτός είναι ο λόγος που δεν δέχεται να φύγει, να διασώσει το Σώμα, θα Τον οδηγήσει στην αιωνιότητα μέσα από την υπέρλαμπρη Ανάστασή Του!
Η Ανάσταση του Κυρίου ως το κεντρικό γεγονός, βρίσκεται σε αντίθεση με το πένθος και τη θλίψη που καλύπτουν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η ελπίδα και η πίστη είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που θα κυριαρχήσουν και θα ανυψώσουν τις καρδιές μας.
Αυτές τις άγιες μέρες, ας προετοιμαστούμε σιωπηλά κάνοντας ο καθένας από εμάς τη δική του ή δική της ανασκόπηση/απολογισμό με ταπεινότητα και συνειδητή σκέψη.
Ας προσευχηθούμε ταπεινά για μια εκ νέου αφύπνιση, να επανορθώσουμε ότι μπορούμε, να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για λάθη του παρελθόντος, να συγχωρήσουμε αυτούς που μας πόνεσαν (γιατί δεν είχαν επίγνωση του τί έλεγαν ή έκαναν) και να προετοιμάσουμε την ψυχή μας να δεχθεί την Φωτεινότητα που ήδη έχουμε κλεισμένη μέσα μας.
Ίσως, όσο ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, φαίνεται να βρισκόμαστε σε μια συνεχή αναζήτηση… Ψάχνουμε στα σκοτάδια των βίαιων καιρών που ζούμε, να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό και κατ’ επέκταση να συνδεθούμε με άλλους συνοδοιπόρους που και αυτοί, όπως και εμείς, αγωνιούν για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Ο πλανήτης βρυχάται και σείεται, μας περιβάλλει ένα νέφος που κόβει την ανάσα από τον κουρνιαχτό της σφαγής… γοερά κλάματα μικρών παιδιών, διαμελισμένα σώματα, βλέμματα νεκρά, καρφωμένα στο χάος, άφωνα στόματα και έρημα σπίτια…
Εκατομμύρια συνάνθρωποί μας παραμένουν σταυρωμένοι σε καταστάσεις που οι ίδιοι δεν επέλεξαν. Δείχνουν τις πληγές τους σε όλους εμάς, που δεν βρισκόμαστε στη δική τους πατρίδα, στη δική τους θέση…μας καλούν να αφυπνιστούμε, να ξεβολευτούμε. Καθώς, η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σε μια σκοτεινή διάσταση, πολλάκις μας ωθεί να αναζητούμε τρόπους εκτόνωσης μέσα από τακτικές στρουθοκαμηλισμού (τί μπορώ να κάνω εγώ…αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού…), κατανάλωσης υλικών αγαθών, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, προσωπικής αυτοβελτίωσης και ανάπτυξης, ώστε να νιώσουμε εμείς καλά μέσα μας (κι άσε τους άλλους να λύσουν τα δικά τους προβλήματα…).
Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, θέλησε να μας διδάξει την αντίσταση και την πάλη στο κακό, αλλά και την έννοια της αγάπης και της διάθεσης της προσφοράς του εαυτού μας υπέρ των πολλών. Μπορούμε ανα πάσα στιγμή να επιλέξουμε ανάμεσα στη ζωή και την απελπισία, το θυμό και την αγάπη!
Η Ανάστασή Του σηματοδοτεί την υπέρτατη νίκη απέναντι στο θάνατο, τη σωτηρία της ψυχής, τη γέννηση της φύσης και της ίδιας της ζωής. Αν σταματήσουμε την εξωτερική κακοφωνία, θα ακούσουμε την εσώτερη φωνή, που είναι το ένστικτό μας. Αυτή η νοημοσύνη μας λέει, πως “κάτι άλλο” υπάρχει πέρα από την ύλη και την ενασχόλησή μας με τα τετριμμένα…δεν είμαστε απλά ένα φθαρτό σώμα που γεννήθηκε για να πεθάνει. Η φωνή αυτή θα μεγαλώνει, όσο την εμπιστευόμαστε και όσο της επιτρέπουμε να ριζώσει μέσα μας, μέσω της καθημερινής πρακτικής. Όσο πλησιάζουμε το Θείο Φως, όσο γνωρίζουμε λίγο λίγο ποιοι πραγματικά είμαστε, άτομα με απεριόριστες δυνατότητες και αισθήματα αγάπης, συμπόνιας και αλληλεγγύης, τόσο θα διευρύνονται οι ορίζοντες της εξέλιξής μας, μέσα από μια αλληλουχία συνδέσεων του νου και μιας όλο και μεγαλύτερης κατανόησης του κόσμου που μέρος του είμαστε.
Οφείλουμε να ξεπεράσουμε τον εσώτερο θάνατο να ξεπεράσουμε το φόβο, να λάμψει το Φως της Ανάστασης μέσα στις καρδιές μας! Οφείλουμε να αναδείξουμε τα καλύτερα σημεία του εαυτού μας, να έλθουμε σε επαφή με την εσωτερική ειρήνη, καθώς μόνο έτσι θα μπορέσουμε να την προσφέρουμε στο διπλανό μας!
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά! Ένας για όλους και όλοι για έναν!
Η Ανάσταση του Χριστού μας, ας γίνει η αφετηρία της δικής μας αφύπνισης και ψυχικής ανάτασης και κατ’ επέκταση όλου του κόσμου!
Η Ανάσταση του Χριστού, ας φωτίσει τις καρδιές όλων μας!
Με αγάπη,
Μαίρη Παναγιωτακοπούλου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας MACP
