Στις 18 Μαρτίου του 1996, ο ποιητής του Αιγαίου, της Ελλάδας και της Ευρώπης έφευγε από κοντά μας, όταν σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του. Η καρδιά όσων διαβάζουν το έργο του Οδυσσέα Ελύτη βέβαια, συνεχίζει να χτυπά δυνατά. Κατανοώντας πόσο κοντά μπορεί να φέρει η ποίηση το μέλλον. Αφού πρώτα έχει κατανοήσει το παρελθόν, και έχει διαβάσει σωστά το παρόν.
Η απώλεια του Οδυσσέα Ελύτη είναι μια απτή απόδειξη του πόσο λάθος έκανε ο Ντε Γκολ όταν ισχυριζόταν ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους. Κάποιοι είναι πράγματι αναντικατάστατοι. Και ο νομπελίστας ποιητής ανήκει σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία.
Η ανάμνηση της απουσίας του γίνεται ακόμη πιο έντονη σε εποχές σαν και αυτή που ζούμε. Με την τραγικότητα των αδιεξόδων που μας κληρονόμησε το χθες, την οδυνηρή διαχείριση του παρόντος και την προσμονή για ένα μέλλον που μοιάζει να έχει φρενάρει.
«Κάνε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», είχε προτρέψει μέσα από το έργο του. Μια προτροπή επίκαιρη. Μια φράση γεμάτη δύναμη. Γεμάτη πείσμα. Γεμάτη Ελλάδα.
http://www.statesmen.gr/
