Πέθανε χθες το απόγευμα στο νοσοκομείο “Υγεία”, σε ηλικία 69 ετών, ο άξιος συμπατριώτης μας Κώστας Ι. Αναστασόπουλος.
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 4:00 το απόγευμα από το κοιμητήριο Μελισσίων.
Αντί για στεφάνια, τα χρήματα να διατεθούν στο “χαμόγελο του παιδιού”.
Φίλε Κώστα,
Χθές κίνησες για το μεγάλο ταξίδι που δεν έχει γυρισμό…
Άφησες πίσω σου την αγαπημένη σου οικογένεια, τους φίλους σου, και τα αγαπημένα σου ηλιοβασιλέματα πίσω απ΄την Πρώτη…
Δεν ήθελες τίποτα περισσότερο στον κόσμο, από το να ζήσεις στους Γαργαλιάνους…
Η ζωή, είχε άλλα σχέδια όμως… Σου έκοψε το νήμα, στην απαρχή της συνειδητής επιστροφής…
Οι Γαργαλιάνοι έγιναν φτωχότεροι.
Όσοι είμασταν τυχεροί να σε γνωρίσουμε νοιώθουμε απέραντη θλίψη για όλες τις ευκαιρίες που χάνουμε, στο μοίρασμα της φιλίας σου στην πλατεία των Γαργαλιάνων, στη «χρυσή άμμο» ή γύρω από το τζάκι με τις ατέλειωτες συζητήσεις με θέματα που άρχιζαν από τα νέα των Γαργαλιάνων και συνέχιζαν με πολιτική – φιλοσοφία και ιστορία που την ήξερες πολύ καλά.
Χάνουμε για πάντα αυτές τις στιγμές και ειδικά τη θωριά του πάντα ήρεμου προσώπου σου, όταν η αγαπημένη σου έπαιζε στο πιάνο, ενώ εσύ σιγοτραγουδούσες κάποιο αγαπημένο τραγούδι σου…
Υπήρξες ένας όμορφος και αυθεντικός άνθρωπος, νηφάλιος και υπομονετικός.
Έδωσες «μάχες» για αυτονόητα πράγματα που σου στέρησαν μια χούφτα κακών συμπατριωτών μας, και πάντα κέρδιζες, πάντα δικαιωνόσουν!
Παρ’ όλα αυτά, η πίκρα του «γιατί» σου ράγισε την καρδιά… Ίσως να μην άντεξες την αδικία…
Πίστευες ότι κάποια μέρα θα σου ζητήσουν συγνώμη… Δυστυχώς φίλε δεν είχαν το ανάστημα που χρειάζεται για κάτι τέτοιο… Ήταν και είναι φαρμακερά φίδια… Όμως τους νίκησες όλους πριν φύγεις!
Έδωσες τη μεγαλύτερη μάχη, με πείσμα και αξιοπρέπεια!!!
Αγαπούσες τη ζωή…η μοίρα όμως, είχε άλλα σχέδια για σένα…
Εμείς, θα θυμόμαστε τα γαλάζια μάτια σου, το όμορφο χαμόγελό σου, την ανοιχτή καρδιά σου, που μόνο αγάπη και γενναιοδωρία είχε για όλους τους ανθρώπους.
Άφησες πίσω σου ένα μεγάλο κενό, φίλε Κώστα…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει…
Θα μας λείψεις…
Φώτης & Μαίρη Παναγιωτακοπούλου
———————————————————————————————————————————–
Κηδεύτηκε σήμερα το απόγευμα στο κοιμητήριο Μελισσίων
παρουσία τριακοσίων περίπου φίλων & συγγενών
ο συμπατριώτης μας Κώστας Αναστασόπουλος.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην σύζυγο του Μαίρη,
στα παιδιά του Γιάννη & Λεωνίδα
και στα αδέλφια του Αλέξανδρο & Ευγενία
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΚΩΣΤΑ ΦΙΛΕ. ΗΣΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΙΩΤΗΣ. ΣΕ ΠΙΚΡΑΝΑΝ ΛΙΓΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ… ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ… ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΗΞΕΡΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΟΣΟ ΚΥΡΙΟΣ ΗΣΟΥΝΑ!
Είχαμε το προνόμιο να γνωρίσουμε τον Κώστα Αναστασόπουλο μέσα από την πνευματώδη αλληλογραφία του στο διαδίκτυο. Θα τον θυμόμαστε με χαρά γιά το φώς που μας μετέφερε με το ελεύθερο τώρα εκεί ψηλά σπινθιροβόλο πνεύμα του, την ανάδειξη των ανθρώπινων αρετών, το λεπτό και διεισδυτικό χιούμορ του, την πολύπλευρη, φιλοσοφημένη, νηφάλια, αλλά και αγωνιστική του θεώρηση της δύσκολης καθημερινότητας.
Εκφράζουμε τα πιό θερμά μας συλληπητήρια στην σύζυγό του Μαίρη και την οικογένειά του. Να είναι καλά και να τον θυμούνται.
Σήμερα, κάποιοι από εμάς, είπαν “αντίο” σε έναν αγαπημένο φίλο…
Μας άφησε μετά από μιά άνιση μάχη με το πεπρωμένο.
Δεν θα τον ξαναδούμε, όμως η αιθέρια ύπαρξή του, θα είναι μαζί μας– κάθε φορά που θα δύει ο ήλιος πίσω από τη νήσο Πρώτη, θα είναι εκεί, να αγναντεύει…
Και κάθε φορά που νότες μαγικές του Χατζιδάκη, θα ξυπνούν τη μνήμη μας… αυτός θα είναι εκεί να σιγοτραγουδά μαζί μας…
Ήταν ένας αυθεντικός άνθρωπος, ένας πραγματικός φίλος.
Ήταν ο Έλληνας που ξέρει να αντέχει στην τρικυμία–τη δαμάζει με ένα πνεύμα γαλήνης και αξιοπρέπειας. Έδωσε μάχες στη ζωή του και τις κέρδισε–
Όμως, έχασε στου Διγενή τα αλώνια, και κέρδισε την αιωνιότητα στις καρδιές μας.
Αυτός ήταν ο φίλος μας ο Κώστας…
Θα ψάχνουμε στις νότες που αγάπησε μα πιό πολύ, στην αγαπημένη του πατρίδα, τους Γαργαλιάνους. Θα είναι πάντα εκεί…
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΕ ΦΙΛΕ ΚΩΣΤΑ.
ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ.
ΣΕ ΠΟΝΕΣΑΝ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΑ… ΤΟ ΞΕΡΩ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
ΞΕΡΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Αγαπητέ Κώστα Αναστασόπουλε,
Πολύ μας ελύπησε η ανεπάντεχη είδηση του θανάτου Σου.
Ησουν σεμνός μαχητής της ζωής και αφησες μνήμη αγαθή.
Ξεκίνησες από τους Γαργαλιάνους.
Εκανες αξιόλογες σπουδές.
Σταδιοδρόμησες επιτυχώς στην Αθήνα.
Εδημιούργησε αξιόλογη οικογένεια.
Εγνώρισες την μικρότητα και την αδικία ολίγων συμπατριωτών Σου, την οποία αντιμετώπισες με σθένος και ανωτερότητα.
Και στο τέλος ενίκησες.
Είμαι σίγουρος ότι τώρα αυτοί οι “ολίγοι” θα ντρέπονται για την συμπεριφορά τους απεναντί Σου.
Εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να χαρίζει παρηγορία στην δραστήρια συζυγό Σου Μαίρη και στα καλά Σου παιδιά.
Η αρχοντική Σου μορφή θα είναι χαραγμένη βαθιά στην καρδιά μας.
Καλό Σου ταξείδι φίλε Κώστα.
Μου ζήτησε ο πατέρας μου και φίλος σου να γράψω δυο λόγια για το ομορφόπαιδο της γειτονιάς… που χάθηκε τόσο γρήγορα.
Ήσουνα λέει πάντα καλόκαρδος, ευγενικός, απλόχερος, δίκαιος, πονόψυχος, καταδεκτικός, εργατικότατος, πανέξυπνος και από πιτσιρίκος ο πιο καλοντυμένος του χωριού… Στο ντύσιμο δεν σε έφτανε κανένας μέχρι το τέλος.
Είχες πολύ καλούς γονείς τον μπάρμπα Γιάννη και την κ. Ρωξάνη που ήταν πάντα αγαπημένοι και υπόδειγμα για άλλους στους Γαργαλιάνους.
Ο πατέρας μου ξέρει πόσο σε στενοχώρησαν μερικοί ανίκανοι επειδή δεν μπορούσαν να σε φτάσουν… όσα κι αν έκλεβαν. Εσύ στάθηκες ανώτερος όπως ήσουν σε ολόκληρη τη ζωή σου.
Τους προσπέρασες, τους νίκησες αλλά σε σκάσανε φίλε μου… Ας όψονται οι παλιάνθρωποι.
Όλοι αυτοί που σε τραβούσαν στα δικαστήρια είναι φίλε μου ότι πιο βρόμικο έχουν γεννήσει οι Γαργαλιάνοι. Το μήλο λένε πέφτει πάντα κάτω απο τη μηλιά…
Οι πατεράδες όλων όσων σε βασάνισαν ήταν κι αυτοί σαν τους διώκτες σου, ρουφιάνοι, αναξιόπιστοι ή άρρωστοι. Τους ξέρουμε καλά…
ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΖΗΛΟΦΘΟΝΟΙ, ΠΕΣΑΝ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΣΑΝ ΚΟΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ…
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΜΕ ΤΟ ΜΑΝΤΙΛΑΚΙ ΣΤΟ ΤΣΕΠΑΚΙ ΤΟΥ ΣΑΚΑΚΙΟΥ…
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΜΕ ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΣΟΥ ΜΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ…
ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ ΦΙΛΕ ΚΩΣΤΑ…
Μέγιστη λύπη,
…… αφού δυστυχώς επήλθε το αναμενόμενο από καιρό, μοιραίο .
Το κενό της πρόσχερης “φυγής” και της απουσίας που αφήνει πίσω, δυσαναπλήρωτο για μας.
Πρόσκαιρη όμως, καθώς οι μνήμες που σχετίζονται μ αυτόν την ακυρώνουν αυτή τη φυγή.
Η θύμηση του συνεχής, αφού η μνήμη εμμένει στο σκοπό της ……
Μέγιστη ανακούφιση,
……. αφού ο μεγαλοδύναμος ανάπαυσε τον κουρασμένο άνθρωπό μας και τον πήρε κοντά του.
Είθε να αποδεχτεί φιλόξενη η Αττική γη, που θα δεχτεί το κουρασμένο του σώμα.
Θα έχει Καλό Παράδεισο δίπλα στον αδελφό του, που προηγήθηκε…. και εμείς θα τον θυμόμαστε!
Λόγια αγάπης που ραγίζουν την καρδιά κάθε ανθρώπου που είχε την τύχη να τον γνωρίσει καλά!
Τελικά θα γίνουμε γείτονες κάποια μέρα εκεί ψηλά…
Θα φαίνεται πιο όμορφη από ψηλά η αμμώδης παραλία της Αγια-Σωτήρα που έφτιαξες με τόσα βάσανα…
Δόστου Χριστέ μου, τη στερνή χαρά να ιδή και πάλι τη γνώριμή του τη ζωή κοντά στ ακροθαλάσσι!… Αχ! έτσι αθώα κι έτσι απλά κι αγνά την είχε ψάλει που του αξίζει εκεί ψηλά μαζί μ αυτόν ν αγιάση!…
Ο Θεός ας δίνει υγεία στους αγαπημένους του να τον θυμούνται…
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑΧΕΙΣ
ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΞΕΔΙΑΝΤΡΩΠΑ ΚΤΗΝΗ ΝΑ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ
ΗΣΟΥΝΑ ΕΝΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ…
ALPHA ACOUSTIKI LTD info@alphacoustic.com to me
show details 1:45 PM (8 hours ago)
Αγαπητέ φίλε Κώστα,
1. Σε ευχαριστώ για την πρωτοποριακή θέρμανση που προσέφερες στο οικογενειακό μας σπίτι στις αρχές του 1970 όπου εγκατέστησες το καινοτόμο για την εποχή του ηλεκτρικό σώμα με νερό με ενιαίο δίκτυο νερού και δοχείο διαστολής , το οποίο δουλεύει ακόμα και σήμερα.
2. Σε ευχαριστώ πολύ για το απίθανο γεύμα που μας πρόσφερες σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Bologna κοντά στο 1973 όπου σπούδαζα Μηχανολόγος Μηχανικός κατά τα χρόνια της δικτατορίας. Εσύ είχες έλθει με την πολυαγαπημένη σου και πολυαγαπημένη μας Μαίρη για αγορά νέου οδοντιατρικού εξοπλισμού από την Castelini. Από το συγκεκριμένο εστιατόριο περνούσαμε μόνο απ’ έξω δεδομένου ότι το συνάλλαγμα από την Ελλάδα δεν ήταν πάντα δυνατό να φτάσει στην ώρα του.
3. Σε ευχαριστώ για την τεχνική γνώση που μου μετέδωσες αργότερα, όταν άρχισα την επαγγελματική μου καριέρα , γύρω από τον κλιματισμό και εξαερισμό ενός χώρου.
4. Σε ευχαριστώ για την συμβολή σου στην εγκατάσταση του συστήματος κλιματισμού – εξαερισμού , στον πρώτο Δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό που άρχισε να λειτουργεί στο Δημαρχείο της Αθήνας επί της οδού Λιοσίων, του “Αθήνα 98,4”.
5. Σε ευχαριστώ για την συμβολή σου στην υλοποίηση του κλιματισμού διαφόρων ραδιοφωνικών Studio, στα οποία είχαμε αναλάβει την Ηχομόνωση και Ακουστική του εσωτερικού χώρου.
6. Σε ευχαριστώ γιατί μας υπέδειξες στην Τεχνική Υπηρεσία της Τράπεζας Πίστεως (ALPHA BANK) όπου είχες αναλάβει την συντήρηση των μηχανημάτων του κλιματισμού, προκειμένου να τους επιλύσουμε προβλήματα ηχομόνωσης κλιματιστικών τους προς το περιβάλλον.
7. Σε ευχαριστώ γιατί πάντα ήσουν πρόθυμος να μας βοηθήσεις στην εξεύρεση έξυπνων και πρωτότυπων τρόπων για την επίλυση διάφορων τεχνικών προβλημάτων . Ξέρουμε ότι αν σου τηλεφωνούσαμε θα βρίσκαμε σε εσένα λύσεις σε διάφορα τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε.
8. Σε ευχαριστώ γιατί μας επέλεξε για την επίλυση της αντικραδασμικής έδρασης 2 μεγάλων ψυκτών κλιματισμού που θα εγκαθιστούσες στη Ρουμανία.
9. Σε ευχαριστώ γιατί πολλές φορές που έτυχε να βρίσκεσαι στο οδοντιατρείο της Μαίρης, καθόσουν δίπλα μου και μου έδινες κουράγιο για το τι τραβούσα από τον τροχό της………
Κώστα μου καλό σου ταξίδι
Ο φίλος σου Θόδωρος.
Τέτοιες «ευχαριστήριες» επιστολές θα μπορούσαν να γράψουν όλοι όσοι τον συνάντησαν στο διάβα της ζωής του.
Ο Κώστας δεν αρνήθηκε ποτέ να βοηθήσει οποιονδήποτε συνάνθρωπό του που είχε κάποια ανάγκη.
Πρόσφερε απλόχερα όπου μπορούσε!.
Σε περίπτωση που ο ίδιος δεν μπορούσε θα έκανε 2-3 τηλεφωνήματα και θα έβρισκε τρόπο να βοηθήσει!
Ποτέ δεν θα ξεχάσω το τηλεφώνημα του στις 26 Δεκεμβρίου 1976 όταν αφού με ρώτησε που και τι ώρα θα γίνει ο γάμος μου με την δική μου Μαίρη, μου είπε:
«Φώτη θα χαρώ αν μου επιτρέψεις να σας πάω εγώ στην εκκλησία (Ζωοδόχου Πηγής – Ακαδημίας) με το αυτοκίνητο μου (μια λευκή Mercedes). Τι ώρα θέλεις να το φέρω για τα λουλούδια;”.
Δεν του το είχα ζητήσει εγώ…
Αυτός ήταν ο συμπατριώτης μου ΚΩΣΤΑΣ Ι. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ που αγάπησε τους Γαργαλιάνους όσο ελάχιστοι…
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ