“Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος”
Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην,είδε τη διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου,κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.
Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευτεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδας.
Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό-και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο: “Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος”
Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε,δηλαδή,την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος,που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων,αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!
Και πράγματι.. Οι Ρωμαίοι-επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα-ήρθαν.Οι Γότθοι ήρθαν.Οι Άβαροι ήρθαν.Οι Φράγκοι ήρθαν.Οι Τούρκοι ήρθαν.Οι Άραβες ήρθαν. Οι Γερμανοί ήρθαν.Σύμμαχοι ήρθαν,προδότες ήρθαν,χρεωκοπίες ήρθαν,μνημόνια ήρθαν…
Αλλά ο ασκός,σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,“μηδεποπωτε βυθίζεται”!
Γιώργος Ηλιόπουλος-Περ.”Τρίτο Μάτι”
.visaltis.blogspot.com
Παίρνοντας το ρητό κατά λέξη και βάζοντας το καπέλο του απαισιόδοξου, μου ήρθαν οι ακόλουθες σκέψεις:
Και άλλα πράγματα δεν βυθίζονται, πολύ πιο σιχαμένα, μήπως τώρα τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε γίνει κάτι άλλο και όχι ασκοί;;;;
Το θέμα δεν είναι να μην βυθιστούμε μόνο, το θέμα είναι να αναστηθούμε κιόλας…
Το να μην βυθιστεί κανείς δεν σημαίνει ότι σώθηκε, μπορεί να είναι και πτώμα… ως γνωστό και τα πτώματα όταν τουλουμιάζονται δεν βυθίζονται…
Αυτά προς σκέψην, δεν μπορεί, εδώ που φτάσαμε και εμείς κάτι λάθος θα κάναμε και εμείς έτσι δεν είναι. Π.χ. ψηφίζατε τυφλά τους βρωμο-υποκριτές.
Συγκρίνεται η τιμή και δόξα των παλαιοτέρων με την γενιά του φραπέ, του Idol, και του ποδοσφαίρου;;;;