Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ του Νίκου Νημά

Η υποδούλωση των ανθρώπων αρχίζει από τις καρδιές τους. Πριν οποιοδήποτε ανθρώπινο εγχείρημα εκδηλωθεί στην απτή του διάσταση, η έκβασή του έχει ήδη κριθεί στην διάσταση των Συμβόλων.
Η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” ξεκίνησε τον πόλεμό της εναντίον των λαών από το αισθητικό μέτωπο και αμέσως πέρασε στο πολιτισμικό και εκεί ήταν που λαοί υπέστησαν και τις πρώτες μεγάλες τους ήττες.
Η αισθητική, συμβολική αντίληψη της οποιασδήποτε κατάστασης, αποτελεί για τον άνθρωπο το κριτήριο για τη πρώτη, άμεση, θετική ή αρνητική αξιολόγησή της, πριν υπεισέλθει – σε δεύτερη φάση, η λογική ανάλυση – που θα επιβεβαιώσει και θα εδραιώσει στην συνείδησή μας την αρχική μας αξιολόγηση.
Με λίγα λόγια, ότι μας πρωτοπεί η καρδιά μας είναι πάντα το σωστό, που εκ των υστέρων θα επιβεβαιωθεί με τη λογική και την εμπειρία .
Οι επίδοξοι δυνάστες μας πέτυχαν, ύστερα από δεκαετίες βομβαρδισμού μας με αισθητικά σκουπίδια, να αμβλύνουν το αισθητικό μας κριτήριο, μας κατέστησαν “κουφούς” σ’ αυτήν την πρώτη, την άμεση, την αλάνθαστη ετυμηγορία της καρδιάς μας.

Έτσι πάψαμε ν’ ακούμε την ίδια μας τη καρδιά, αρχίσαμε ν’ αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας και χάσαμε τελικά και την αυτοπεποίθεσή μας.
Άνοιξε έτσι ο δρόμος για την επόμενη επίθεση, που συντελείται στο πολιτισμικό επίπεδο. Η ουσία της οποιασδήποτε πολιτισμικής παράδοσης, γίνεται κατ’ αρχήν αντιληπτή στον μέσο άνθρωπο κυρίως μέσω των αισθητικών της συμβόλων – μουσικών, θεατρικών, λογοτεχνικών, εικαστικών – μολονότι επεκτείνεται πολύ πέραν των συμβόλων. Έτσι λοιπόν ο μέσος άνθρωπος που έπαψε να αντιλαμβάνεται τα αισθητικά σύμβολα, πολύ εύκολα απαξιώνει και τις πολιτισμικές παραδόσεις, αρχίζοντας μάλιστα από την δική του. Του φαίνονται ακατάληπτες και αδιάφορες ..
Όταν όμως αποκοβόμαστε από τον πολιτισμό μας κι από το νόημα του πολιτισμού γενικότερα, αποκοβόμαστε κι απ’ όλους εκείνους με τους οποίους τον μοιραζόμαστε, τους γείτονες, τους συμπατριώτες, τους συνανθρώπους μας. Μένουμε απομονωμένοι, δίχως ρίζες, δίχως κανένα συλλογικό παρελθόν και παρόν, έκθετοι, ευάλωτοι μπροστά σ’ ένα μέλλον που οι τύραννοι το ετοιμάζουν ερήμην μας, – για όλους μας, αλλά που θα πρέπει να το υποστεί ο καθένας μας ατομικά, βγάζοντάς τα πέρα όπως μπορεί, μόνος του.

Στο σημείο λοιπόν όπου το αισθητικό και το και το πολιτισμικό κριτήριο ναρκώνονται, το κοινωνικό και πολιτικό κριτήριο διαστρέφονται, αποκτούν έναν καθαρά χρησιμοθηρικό – με την πλέον εγωιστική απόχρωση – προσανατολισμό.
Ο συνειδητός και υπεύθυνος πολίτης, μετατρέπεται σε εύπιστο καταναλωτή και οπορτουνιστή ψηφοφόρο, σε δούλο του απάνθρωπου χρηματοπιστωτικού συστήματος και του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου.
Το παραπάνω ζοφερό σενάριο, που αφορά τον Δυτικό πολιτισμό στο σύνολό του, το είδαμε να παίζεται και στην χώρα μας, κυρίως από τα μέσα του 20ου αιώνα ως τις μέρες μας που είναι η κορύφωσή του.

Είδαμε σιγά – σιγά, ανεπαίσθητα στην αρχή, όλο και εντονότερα ύστερα, την – ούτως ή άλλως από καταβολής ελληνικού κράτους προβληματική – νεοελληνική πολιτισμική πραγματικότητα, να καταλήγει στην σύγχρονη μεταμοντέρνα μορφή της των δύο όψεων, μίας για την “υψηλή κοινωνία” και μίας για τον λαό.
Η πρώτη όψη χαρακτηρίζεται από ένα φάσμα που εκτείνεται από το “σοφιστικέ κιτς” μέχρι την ανούσια, ανέμπνευστη και ακατάληπτη “χρυσή μετριότητα”. Μολονότι υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα και η εμπνευσμένη δημιουργία αναγνωρίζεται ενίοτε ακόμα, το γεγονός πως το κοινό της “υψηλής κοινωνίας” αδυνατεί, σε κάθε περίπτωση, να δει στην πολιτισμική παραγωγή οτιδήποτε άλλο πέρα από χρηματιστηριακές αξίες και status symbols, συμβάλει σημαντικά στο ν’ απαξιώνει ουσιαστικά σήμερα ο λαός τον πολιτισμό σαν “ακατάληπτη περιττή πολυτέλεια”.

Η δεύτερη, η “λαϊκή” όψη, χαρακτηρίζεται από το μαζικό και φτηνιάρικο κιτς. Από κινηματογράφο βίαιο, γλυκανάλατο, αφελή, από τηλεόραση των πρωϊνάδικων, των reality, των soap operas, από θέατρο της πρόχειρης επιθεώρησης, από αθλητισμό “της μπάλας”, από μουσική του σκυλάδικου, της Eurovision, του MTV, από θεοποιημένη μαζική τεχνολογία που παρέχεται με τρόπο που ν’ αποβλακώνει, από αφελές design και από το είδος εκείνο της διαφήμισης που σχεδιάζουν οι ηλίθιοι, που απευθύνονται σε ηλίθιους.
Επιπλέον εδώ έχουμε και την απάτη περί “πολυπολιτισμικής κοινωνίας”: Πρόκειται για έναν ευφημισμό της πολιτισμικής αλλοτρίωσης, για έναν τυχαίο αχταρμά από επιφανειακά, ανούσια, ατάκτως σταχυολογημένα εξωτερικά πολιτισμικά γνωρίσματα κοινωνιών και χωρών που έχουν ήδη αλωθεί από την “Νέα Τάξη Πραγμάτων”. Με στόχο την ολοκλήρωση της πολιτισμικής μας αλλοτρίωσης, οι σύγχρονοι τύραννοι δημιουργούν έντεχνα στον λαό σύγχυση, ανάμεσα σ’ αυτόν το πολιτισμικό δούρειο ίππο και την – αδιαμφισβήτητα πολύτιμη και αναγκαία για την ίδια τη ζωή – παγκόσμια πολιτισμική ποικιλία.

Υπό το κράτος της παραπάνω συντονισμένης και μακρόχρονης πολιτισμικής επίθεσης, σε συνδυασμό μ’ εκείνην, ανάλογης έντασης, στο μέτωπο της Παιδείας και ειδικά της Κλασσικής, ο μέσος Έλληνας κατέληξε αρχικά ακαλλιέργητος – συχνά μάλιστα χυδαίος και βάρβαρος – υλιστής, χρησιμοθήρας και παραδόπιστος και στη συνέχεια παθητικός, καταναλωτής – ψηφοφόρος, αδιάφορος, εγωιστής, καιροσκόπος.
Επιπλέον δε, η έννοια της Πατρίδας κατέληξε συνώνυμη με έννοιες απεχθείς όπως “ιμπεριαλισμός”, “φασισμός”, “ρατσισμός” και το καλλίτερο, το πλέον κοινωνικά ευαίσθητο, καλλιεργημένο και υποψιασμένο τμήμα της ελληνικής νεολαίας οδηγήθηκε στον μηδενισμό. ¨
Έτσι σαν Έλληνες απολέσαμε – σε μεγάλο βαθμό – την ίδια την ψυχή μας. Από εκείνη την στιγμή ήταν επόμενο να αναθέσουμε , και μάλιστα εν λευκώ, την διαχείριση των ίδιων μας των ζωών σε αντιπροσώπους φαύλους και να απολέσουμε και την ελευθερία μας.
Το μερίδιο της ευθύνης των ανθρώπων του πολιτισμού, για όλ’ αυτά, είναι ιδιαίτερα αυξημένο. Κάποιοι, αρκετοί, εξαργύρωσαν το ταλέντο και τις γνώσεις τους προσοδοφόρα – σε “διασημότητα” και σε χρήμα – βάζοντάς τα στην υπηρεσία της κυρίαρχης ιδεολογίας, της κατανάλωσης δηλαδή που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται σήμερα “life style” και που, ως γνωστόν, “από μηδενικό σε κάνει νούμερο”.

Οι Έλληνες σίγουρα δεν είναι χαζοί. Έντιμοι και θαρραλέοι επιστήμονες, μέσ’ από εύστοχες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αναλύσεις τους απεκάλυψαν τις απάτες και τις συνωμοσίες που διεξάγονται σε βάρος της ελευθερίας μας, των ζωών και των περιουσιών μας.
Η αφύπνιση των Ελλήνων στο νοητικό επίπεδο έχει ήδη συντελεστεί σε σημαντικό ποσοστό. Όμως δεν αρκεί.

Πρέπει ν’ αφυπνιστούν οι ψυχές, οι καρδιές τα ναρκωμένα από την προπαγάνδα και την κατάθλιψη συναισθήματά μας.
Αν η αφύπνιση περιοριστεί στο νοητικό πεδίο, αν η ψυχή δεν αφυπνιστεί, ο Έλληνας – όπως όλοι οι άνθρωποι – δεν θα μπορέσει να πιστέψει πως μπορεί να ανατρέψει τις καλοστημένες συνωμοσίες που εξυφαίνουν σε βάρος του πανίσχυρα διεθνή συμφέροντα. Για να ολοκληρώσει την αφύπνισή του, ο Έλληνας δεν χρειάζεται πλέον δεδομένα. Έχει όσα του χρειάζονται καθώς και ευφυΐα για να τ’ αξιολογήσει.
Πίστη είναι που χρειάζεται!
Εμείς, οι “σπουδαγμένοι” – με τις όποιες γνώσεις, εμπειρίες και ιδέες έχουμε, καλούμαστε, να μιλήσουμε στην καρδιά των συνανθρώπων μας, να τους εμπνεύσουμε να ξαναβρούν την Ψυχή τους, να ξαναβρούν Πίστη, γιατί η Πίστη μετακινεί βουνά.
Χρέος μας είναι να αντιστρέψουμε τη πορεία που μας επέβαλαν και … να σώσουμε οτιδήποτε κι αν σώζεται…

Αντιγραφή από το κείμενο αυτοπροσδιορισμού μιας ομάδας στο FB με το όνομα:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ [Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ] Το αναδημοσιεύω εδώ με ελάχιστες επιφυλάξεις και μια αντίρρηση:
Η ψυχή μας, ο πυρήνας, δεν χάθηκε. Η νοοτροπία μας στράβωσε και η κοινωνική συμπεριφορά μας μέσα στη ζούγκλα αλλοτρίωσης και παρανομίας από την υπερλειτουργία του ένστικτου αυτοσυντήρησης για καθαρά δηλαδή ατομικούς αμυντικούς λόγους.

Ο λόγος που το αναδημοσιεύω είναι μόνον για να δώσω ένα ερέθισμα να συζητήσουμε περισσότερο για πολιτισμό και αξίες και λιγότερο για την οικονομία, αφού όπως πιστεύουμε στην Κοινωνία Αξιών, η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής κρίσης και η πολιτική κρίση είναι αποτέλεσμα της κρίσης αξιών και πολιτισμού.