Εσείς σώσατε τον Julian Assange
Η σκοτεινή μηχανή της αυτοκρατορίας, της οποίας την ψευδολογία και αγριότητα αποκάλυψε στον κόσμο ο Julian Assange, προσπάθησε επί 14 χρόνια να τον καταστρέψει. Τον απόκοψαν από τη χρηματοδότησή του, ακυρώνοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τις πιστωτικές του κάρτες. Εφεύραν ψεύτικες κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση για να τον εκδώσουν στη Σουηδία, από όπου στη συνέχεια θα τον μετέφεραν στις ΗΠΑ.
Τον παγίδευσαν στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο για επτά χρόνια αφού του δόθηκε πολιτικό άσυλο και υπηκοότητα του Ισημερινού, αρνούμενοι να του επιτρέψουν ασφαλή διέλευση προς το αεροδρόμιο Heathrow. Οργάνωσαν την αλλαγή κυβέρνησης στον Ισημερινό που του στέρησε το άσυλό του, να παρενοχλείται και να ταπεινώνεται από ένα ευπειθές προσωπικό της πρεσβείας. Συμβάστηκαν με την ισπανική εταιρεία ασφαλείας UC Global στην πρεσβεία για να καταγράφουν όλες τις συνομιλίες του, συμπεριλαμβανομένων αυτών με τους δικηγόρους του.
Η CIA συζητούσε την απαγωγή ή τη δολοφονία του. Οργάνωσαν τη Metropolitan Police του Λονδίνου να εισβάλει στην πρεσβεία — κυρίαρχο έδαφος του Ισημερινού — και να τον συλλάβει. Τον κράτησαν για πέντε χρόνια στη φυλακή υψίστης ασφαλείας HM Prison Belmarsh, συχνά σε απομόνωση.
Και όλο αυτό το διάστημα διεξήγαγαν μια δικαστική φάρσα στα βρετανικά δικαστήρια, όπου αγνοήθηκε η δέουσα διαδικασία ώστε ένας Αυστραλός πολίτης, του οποίου η δημοσίευση δεν βασίστηκε στις ΗΠΑ και ο οποίος, όπως όλοι οι δημοσιογράφοι, έλαβε έγγραφα από πληροφοριοδότες, να κατηγορηθεί βάσει του Νόμου περί Κατασκοπείας.
Προσπάθησαν ξανά και ξανά να τον καταστρέψουν. Απέτυχαν. Αλλά ο Julian δεν απελευθερώθηκε επειδή τα δικαστήρια υπερασπίστηκαν το κράτος δικαίου και απάλλαξαν έναν άνθρωπο που δεν είχε διαπράξει έγκλημα. Δεν απελευθερώθηκε επειδή ο Λευκός Οίκος του Biden και η κοινότητα πληροφοριών είχαν συνείδηση. Δεν απελευθερώθηκε επειδή τα μέσα ενημέρωσης που δημοσίευσαν τις αποκαλύψεις του και στη συνέχεια τον πρόδωσαν, διεξάγοντας μια δριμεία εκστρατεία δυσφήμισης, πίεσαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Απελευθερώθηκε — του δόθηκε συμφωνία διαπραγμάτευσης με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα — παρά αυτές τις θεσμικές αρχές. Απελευθερώθηκε επειδή μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, χρόνο με το χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κινητοποιήθηκαν για να καταγγείλουν τη φυλάκιση του πιο σημαντικού δημοσιογράφου της γενιάς μας. Χωρίς αυτήν την κινητοποίηση, ο Julian δεν θα ήταν ελεύθερος.
Οι μαζικές διαδηλώσεις δεν λειτουργούν πάντα. Η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζει να προκαλεί το φρικτό τίμημά της στους Παλαιστίνιους. Ο Mumia Abu-Jamal εξακολουθεί να είναι φυλακισμένος σε μια φυλακή της Πενσυλβάνια. Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων καταστρέφει τον πλανήτη. Αλλά είναι το πιο ισχυρό όπλο που έχουμε για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας από την τυραννία.
Αυτή η συνεχιζόμενη πίεση — κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης στο Λονδίνο το 2020, προς μεγάλη μου χαρά, η δικαστής Vanessa Baraitser του Old Bailey που επέβλεπε την υπόθεση του Julian, παραπονέθηκε για τον θόρυβο που έκαναν οι διαδηλωτές στον δρόμο έξω — ρίχνει συνεχώς φως στην αδικία και αποκαλύπτει την αμοραλιστικότητα της κυρίαρχης τάξης. Γι’ αυτό οι θέσεις στα βρετανικά δικαστήρια ήταν τόσο περιορισμένες και ακτιβιστές με κόκκινα μάτια στεκόταν στην ουρά από τις 4 το πρωί για να εξασφαλίσουν μια θέση για τους δημοσιογράφους που σέβονταν, τη θέση μου εξασφάλισε ο Franco Manzi, ένας συνταξιούχος αστυνομικός.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι άγνωστοι και συχνά αφανείς. Αλλά είναι ήρωες. Μετακινούν βουνά. Περικύκλωσαν το κοινοβούλιο. Στέκονταν στη δυνατή βροχή έξω από τα δικαστήρια. Ήταν πεισματάρηδες και αμετακίνητοι. Έκαναν τις συλλογικές τους φωνές να ακουστούν. Έσωσαν τον Julian. Και καθώς τελειώνει αυτή η τρομερή ιστορία, και ελπίζω ο Julian και η οικογένειά του να βρουν ειρήνη και θεραπεία στην Αυστραλία, πρέπει να τους τιμήσουμε. Ντρόπιασαν τους πολιτικούς στην Αυστραλία να υπερασπιστούν τον Julian, έναν Αυστραλό πολίτη, και τελικά η Βρετανία και οι ΗΠΑ έπρεπε να παραδοθούν. Δεν λέω να κάνουν το σωστό. Αυτή ήταν μια παράδοση. Πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
Συνάντησα τον Julian όταν συνόδευσα τον δικηγόρο του, Michael Ratner, σε συναντήσεις στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Ο Michael, ένας από τους σπουδαίους δικηγόρους πολιτικών δικαιωμάτων της εποχής μας, τόνιζε ότι η λαϊκή διαμαρτυρία ήταν ένα ζωτικό στοιχείο σε κάθε υπόθεση που έφερε κατά του κράτους. Χωρίς αυτήν, το κράτος μπορούσε να εκτελέσει τις διώξεις των αντιφρονούντων, την περιφρόνηση του νόμου και τα εγκλήματα στο σκοτάδι.
Άνθρωποι όπως ο Michael, μαζί με την Jennifer Robinson, την Stella Assange, τον αρχισυντάκτη των WikiLeaks Kristinn Hrafnsson, τον Nils Melzer, τον Craig Murray, τον Roger Waters, τον Ai WeiWei, τον John Pilger και τον πατέρα του Julian, John Shipton και τον αδερφό του Gabriel, ήταν καθοριστικοί στον αγώνα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να το κάνουν μόνοι τους.
Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα μαζικά κινήματα. Η κλιματική κρίση επιταχύνεται. Ο κόσμος, εκτός από την Υεμένη, στέκεται παθητικός παρακολουθώντας μια γενοκτονία σε ζωντανή μετάδοση. Η ανόητη απληστία της απεριόριστης καπιταλιστικής επέκτασης έχει μετατρέψει τα πάντα, από τους ανθρώπους μέχρι τον φυσικό κόσμο, σε εμπορεύματα που εκμεταλλεύονται μέχρι την εξάντληση ή την κατάρρευση. Η αποδεκατισμός των πολιτικών ελευθεριών μας έχει αλυσοδέσει, όπως προειδοποίησε ο Julian, σε έναν διασυνδεδεμένο μηχανισμό ασφαλείας και παρακολούθησης που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο.
Η κυρίαρχη παγκόσμια τάξη έχει δείξει το πρόσωπό της. Σκοπεύει, στο παγκόσμιο βορρά, να χτίσει κλιματικά φρούρια και στο παγκόσμιο νότο να χρησιμοποιήσει τα βιομηχανικά της όπλα για να αποκλείσει και να σφαγιάσει τους απελπισμένους όπως σφαγιάζει τους Παλαιστίνιους.
Η κρατική παρακολούθηση είναι πολύ πιο επεμβατική από αυτή που χρησιμοποιούσαν τα παλαιότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Οι επικριτές και οι αντιφρονούντες είναι εύκολο να περιθωριοποιηθούν ή να φιμωθούν στις ψηφιακές πλατφόρμες. Αυτή η ολοκληρωτική δομή — όπως την αποκαλεί ο πολιτικός φιλόσοφος Sheldon Wolin «αντεστραμμένο ολοκληρωτισμό» — επιβάλλεται σταδιακά. Ο Julian μας προειδοποίησε. Καθώς η εξουσιαστική δομή αισθάνεται απειλή από έναν ανήσυχο πληθυσμό που αποκηρύσσει τη διαφθορά της, τη συσσώρευση ακραίων επιπέδων πλούτου, τους ατελείωτους πολέμους, την ανεπάρκεια και την αυξανόμενη καταστολή, τα δόντια που αποκάλυψε στον Julian θα αποκαλυφθούν και σε εμάς.
Ο στόχος της μαζικής παρακολούθησης, όπως γράφει η Hannah Arendt στο «The Origins of Totalitarianism», δεν είναι, στο τέλος, να ανακαλύψει εγκλήματα, «αλλά να είναι έτοιμο όταν η κυβέρνηση αποφασίσει να συλλάβει μια συγκεκριμένη κατηγορία του πληθυσμού». Και επειδή τα email μας, οι τηλεφωνικές συνομιλίες, οι αναζητήσεις στο διαδίκτυο και οι γεωγραφικές κινήσεις μας καταγράφονται και αποθηκεύονται αιώνια στις κυβερνητικές βάσεις δεδομένων, επειδή είμαστε ο πιο φωτογραφημένος και παρακολουθούμενος πληθυσμός στην ανθρώπινη ιστορία, θα υπάρχει περισσότερη από αρκετή «απόδειξη» για να μας συλλάβουν εάν το κράτος το κρίνει απαραίτητο. Αυτή η συνεχής παρακολούθηση και τα προσωπικά δεδομένα περιμένουν σαν θανατηφόρος ιός μέσα στα κυβερνητικά θησαυροφυλάκια για να στραφούν εναντίον μας. Δεν έχει σημασία πόσο ασήμαντη ή αθώα είναι αυτή η πληροφορία.
Στα ολοκληρωτικά κράτη, η δικαιοσύνη, όπως και η αλήθεια, είναι άσχετη.
Ο στόχος όλων των ολοκληρωτικών συστημάτων είναι να καλλιεργήσουν ένα κλίμα φόβου για να παραλύσουν έναν αιχμάλωτο πληθυσμό. Οι πολίτες αναζητούν ασφάλεια στις δομές που τους καταπιέζουν. Φυλάκιση, βασανιστήρια και δολοφονίες αποθηκεύονται για ατίθασους αντάρτες όπως ο Julian. Το ολοκληρωτικό κράτος επιτυγχάνει αυτόν τον έλεγχο, έγραψε η Arendt, συντρίβοντας την ανθρώπινη αυθορμησία, και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη ελευθερία. Ο πληθυσμός ακινητοποιείται από το τραύμα. Τα δικαστήρια, μαζί με τα νομοθετικά σώματα, νομιμοποιούν τα κρατικά εγκλήματα. Τα είδαμε όλα αυτά στη δίωξη του Julian. Είναι ένας δυσοίωνος προάγγελος του μέλλοντος.
Το εταιρικό κράτος πρέπει να καταστραφεί εάν θέλουμε να αποκαταστήσουμε την ανοιχτή κοινωνία μας και να σώσουμε τον πλανήτη μας. Ο μηχανισμός ασφαλείας του πρέπει να αποδομηθεί. Οι μανδαρίνοι που διαχειρίζονται τον εταιρικό ολοκληρωτισμό, συμπεριλαμβανομένων των ηγετών των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, των ανόητων ακαδημαϊκών, των πανελιστών και των χρεοκοπημένων μέσων ενημέρωσης, πρέπει να εκδιωχθούν από τους ναούς της εξουσίας.
Οι μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους και η παρατεταμένη πολιτική ανυπακοή είναι η μόνη μας ελπίδα. Η αποτυχία να ξεσηκωθούμε — το οποίο είναι αυτό που υπολογίζει το εταιρικό κράτος — θα μας δει να υποδουλωνόμαστε και το οικοσύστημα της γης να γίνεται ακατάλληλο για ανθρώπινη κατοίκηση. Ας πάρουμε ένα μάθημα από τους γενναίους άνδρες και γυναίκες που βγήκαν στους δρόμους για 14 χρόνια για να σώσουν τον Julian. Μας έδειξαν πώς γίνεται!
by Mr. Fish
