ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ! Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ!…
H ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ
Όμως, μετά απ’ αυτά τα συμπληρωματικά στοιχεία, επανερχόμαστε στο ερώτημα των χρωμάτων και σχήματος της σημαίας.
Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τις αληθινές προθέσεις των υπευθύνων για την επιλογή της σημαίας. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια στα πιο πάνω ερωτήματα, αν και από το Δημοτικό ακόμη διδασκόμαστε πάνω-κάτω ότι «τα χρώματα της ελληνικής σημαίας (μπλε και άσπρο) συμβολίζουν τον ουρανό και τον αφρό της θάλασσας, ενώ οι εννέα γραμμές αντιστοιχούν στις εννέα συλλαβές της φράσης Ελευθερία ή Θάνατος». Το πιο πάνω «στιχάκι» δεν είναι από πουθενά τεκμηριωμένο, παρά μόνο έχει επικρατήσει στη λαϊκή αντίληψη, κατά παρόμοιο τρόπο με το «μύθο» της Αγίας Λαύρας. Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε περιεκτικά και συνολικά τα δύο αυτά ερωτήματα, πρέπει να ανατρέξουμε σε πολλές πηγές και να καλύψουμε χρονικά όχι μόνο την επαναστατική περίοδο, αλλά και την αρχαϊκή και βυζαντινή εποχή.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η πρώτη φορά που η σημερινή σημαία της στεριάς (και πρώην επίσημη του ελληνικού κράτους) χρησιμοποιήθηκε ήταν στη Σκιάθο το Σεπτέμβριο του 1807, όταν οι αρματολοί του Ολύμπου, μετά τη συνθήκη του Τίλσιτ μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, φτάνουν στο νησί με 70 καταδρομικά πλοία υπό τις διαταγές του Γιάννη Σταθά, κατεβάζουν τη ρωσική σημαία και ανεβάζουν γαλάζια σημαία με λευκό σταυρό (τ’ ουρανού παντιέρα).
Η «πάλη» μεταξύ της επίσημης και των επαναστατικών σημαιών .
Διαβάζοντας την ιστορία της καθιέρωσης της ελληνικής σημαίας, άλλο ένα ερώτημα θα πρέπει να γεννιέται στο μυαλό μας.
Αντίθετα με τα προηγούμενα ερωτήματα, τα οποία απαντώνται μόνο με εικασίες, εδώ μπορούμε να δώσουμε σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις.
Έγχρωμη λιθογραφία που απεικονίζει το Δημήτριο Υψηλάντη.
Μετά την καθιέρωση της επίσημης σημαίας, ωστόσο, δεν παύει η χρήση των διαφόρων επαναστατικών σημαιών, παρά μόνο μετά από αρκετά χρόνια. Οι πιο «επίμονες» επαναστατικές σημαίες ήταν τα πολύχρωμα μπαϊράκια της Ρούμελης και η σημαία του Αρείου Πάγου, ο οποίος μάλιστα είχε επίμονα ζητήσει τη χρήση της ιδιότυπής του σημαίας στην περιοχή του, δίνοντας και σχετική εντολή «Να εμποδίσεις να μη περιφέρεται η τρίχρωμη σημαία εις την περιφέρειαν του Αρείου Πάγου αλλα μόνον η Εθνική» στον πληρεξούσιό του, Γεώργιο Αινιάνα, που θα μετέβαινε στη Συνέλευση των Χιλιάρχων και λοιπών αρχηγών της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας στις 6 Μαρτίου 1822.
Στις 28 Δεκεμβρίου του 1863, ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εκδίδει νέο Βασιλικό Διάταγμα, το οποίο καθόριζε το σχήμα και τις αναλογίες διαστάσεων της επίσημης βασιλικής σημαίας, προσθέτοντας το βασιλικό στέμμα στο κέντρο του σταυρού των σημαιών του Πολεμικού Ναυτικού και των Φρουρίων, ενώ η βασιλική σημαία θα έφερε στο μέσο του σταυρού τα εμβλήματα του κράτους και τα οικόσημα της βασιλικής οικογένειας. Επίσης, με Βασιλικό Διάταγμα καθορίζονται οι πολεμικές σημαίες των Ταγμάτων στις 9 Απριλίου του 1864,διατηρώντας μέχρι σήμερα την ίδια μορφή, δηλαδή κυανόλευκη με σταυρό, μεταξωτή με χρυσά κρόσσια ολόγυρα – συμβολίζουν τις ψυχές που η πατρίδα εμπιστεύεται στη σημαία – και με τον έφιππο Άγιο Γεώργιο στη μέση. Οι διαστάσεις των σημαιών περιλήφθηκαν και σε νέο Βασιλικό Διάταγμα, που εκδόθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1867.
Στις 31 Μαΐου του 1914,
αποφασίστηκε με νέο Βασιλικό Διάταγμα η σημαία των Υπουργείων, Πρεσβειών και Δημόσιων-Δημοτικών καταστημάτων να φέρει στέμμα στη μέση (δηλαδή να είναι ίδια με αυτή των Φρουρίων), ενώ οι ιδιώτες επιτρεπόταν να υψώνουν τηνεμπορική ναυτική σημαία (πανομοιότυπη με την πολεμική, χωρίς όμως το στέμμα). Επίσης, για τις Μονάδες του Στρατού, θεσμοθετήθηκε να φέρουν πολεμική σημαία μόνο τα Συντάγματα του Πεζικού και των Ευζώνων. Τον Απρίλιο του 1926, Πολεμική Σημαία απονεμήθηκε και στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, με τον καθορισμό των διακριτικών της τον Ιούλιο του ίδιου έτους και την προσθαφαίρεση του στέμματος στα κατοπινά χρόνια, ανάλογα με τις πολιτειακές αλλαγές της χώρας. Το 1938 καθορίστηκαν λεπτομερώς οι πολεμικές σημαίες των Συνταγμάτων Πεζικού και Ευζώνων και
απονεμήθηκαν πολεμικές σημαίες στα νεοσύστατα Συντάγματα Ιππικού.
Στις 25 Μαρτίου του 1924, τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών, με σκοπό την εκτέλεση του ψηφίσματος της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας», διέταξαν την αφαίρεση των στεμμάτων από τις σημαίες, για να επανέλθουν στις 10 Οκτωβρίου του 1935, όταν η Ε΄ Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα αποφασίζει το Ψήφισμα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Τον Απρίλιο του 1967, μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας από τη Χούντα, αφαιρείται το στέμμα από τις σημαίες, ενώ το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η στεριανή σημαία και καθιερώθηκε ως επίσημη η ναυτική σημαίααν και δεν ορίστηκαν συγκεκριμένες αποχρώσεις του μπλε, καθορίστηκε ότι όλες οι σημαίες έπρεπε να έχουν το ίδιο χρώμα με τις «πρότυπες» δύο κυβερνητικών υπηρεσιών. Κρίνοντας από τις σημαίες που φτιάχτηκαν μεταξύ 1970-1975, πρέπει να συμπεράνουμε ότι οι «πρότυπες» σημαίες ήταν κάπως σκουρόχρωμες. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας άλλαξε από 2:3 σε 7:12, με αποτέλεσμα να γίνει κάπως πιο μακρόστενη.
Μετά τη μεταπολίτευση που επήλθε με την πτώση της Χούντας τον Ιούλιο του 1974 και την εγκαθίδρυση με δημοψήφισμα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ψηφίζεται ο Νόμος υπ’ αρ. 48/1975 «Περί τής εθνικής σημαίας τής ελλάδος καί τού εμβλήματος τής ελληνικής Δημοκρατίας», ενώ με το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες της μορφής και των διαστάσεών της. Μολονότι και τα δύο αυτά έγγραφα δεν κάνουν αναφορά σε «κατά θάλασσαν» σημαία, δεν την καταργούν. Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τΑ΄) «Περί εθνικής Σημαίας, τών Πολεμικών Σημαιών καί τού Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόρισε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Ανάμεσα σε αυτές, ορίστηκε ο κοντός των σημαιών ιδιωτών, γραφείων και καταστημάτων να μη φέρει σταυρό, αντίθετα με τις σημαίες των δημόσιων, δημοτικών, εκπαιδευτικών και στρατιωτικών αρχών. Στο άρθρο 9, όμως, καταργούνται οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975), με αποτέλεσμα, ο Νόμος 48/1975 και το ΠΔ 515/1975 να καταργηθούν, αντί να συμπληρωθούν, και μαζί καταργήθηκε η πρώτη ελληνική σημαία, όπως είχε καθοριστεί από την Α΄ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου και είχε παραμείνει αναλλοίωτη σχεδόν για 156 χρόνια, διαμέσου δεσποτισμού, μοναρχίας, βασιλείας, δικτατορίας και δημοκρατίας. Το 1980, με το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τΑ΄), καθορίστηκαν λεπτομερώς οι προδιαγραφές για την κατασκευή πολεμικών σημαιών. Κατά γενική ομολογία, μετά το 1978 χρησιμοποιείται πιο απαλό γαλάζιο για τις ελληνικές σημαίες (σε σύγκριση με τις χουντικές).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α. Έντυπη.
1. «Έκθεσις της Πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων (δύο τόμοι)», έκδοση Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων, Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμύνης, Αθήνα 1970.
2. Δημήτρης Κ. Αγγελής, εκδόσεις ,”Ελληνική Σημαία (480 π.Χ. – 2000 μ.Χ.) ”, Προσκήνιο, Αθήνα 2001.
3. Νικόλαος Ζαφειρίου ”Η Ελληνική Σημαία από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα”, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 2001.
4. Ιωάννης Μαζαράκης-Αινιάν, «Η ιστορία της Ελληνικής Σημαίας», Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου, Λευκωσία 1996.
5. «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1821-1997)», Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Γενικό Επιτελείο Στρατού, Αθήνα 1997.
6. . «Ιστορικά» ένθετα της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” (κάθε Πέμπτη), από το 1999 μέχρι και σήμερα.
7. «Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια», εκδόσεις Κωνσταντίνου Εμμανουήλ-Δ. Κιτσιά, Αθήνα 1970.
8. «Ο σύμβουλος των νέων, Νέα, παιδική και σχολική Εγκυκλοπαίδεια εικονογραφημένη», Γιάννης Κούχτσογλου, εκδόσεις Άτλας, Αθήνα 1966.
9. Περιοδικό Focus, τεύχος 33 (Αθήνα, Νοέμβριος 2002), σ. 28-34, άρθρο της Ελένης Μαυρούλη.
10. Περιοδικό Η Θητεία σήμερα, τεύχος 81 (Αθήνα, Δεκέμβριος 2001), σσ. 58-61, άρθρο της Δνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ.
11. Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 19 (Αθήνα, Μάρτιος 2002), σσ. 6-23, άρθρο του Γιώργου Τσαγκρινού και τεύχος 28 (Αθήνα, Δεκέμβριος 2002), σσ. 6-13 άρθρο του Ευάγγελου Μπεξή.
12. Ιωάννης Μαζαράκης-Αινιάν , «Σημαίες Ελευθερίας», , Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Αθήνα 1996.
13. Στρατιωτική Επιθεώρηση, τεύχος 3/2002 (Μάιος-Ιούνιος), σ. 32-47, άρθρο του Βασίλειου Μαλισιόβα.
14. Γεώργιος Μπελδέκος, «Τάγματα Αριστείας και Στρατιωτικά Μετάλλια της Ελλάδος», Γεώργιος Μπελδέκος, Πολεμικό Μουσείο, Αθήνα 1991.
Β. Ηλεκτρονική.
1. Ιστοσελίδα Αιολίς http://www.geocities. com/aeolis.geo/symshmright.htm
2. Ιστοσελίδα Άρης http://www.hellasarmy.gr
3. Ιστοσελίδα Βουλής των Ελλήνων http://www.parliament.gr
4. Ιστοσελίδα Γενικού Επιτελείου Στρατού http://www.army.gr
5. Ιστοσελίδα Ελληνικές Γραμμές http://www.e-grammes.gr/flags_gr.htm
6. Ιστοσελίδα Flags of the World http://fotw.vexillum.com/flags/ index.html
7. Ιστοσελίδα Ιεράς Μονής Ευαγγελιστρίας Σκιάθου http://www.evagelistria.com.gr
8. Ιστοσελίδα Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας http://www. gorgopotamos.batcave.net/History%20of%20Greece.htm
9. Ιστοσελίδα Πρεσβείας της Ελλάδας στη Φινλανδία http://www.greekembassy.fi/flag.htm
10. Ιστοσελίδα για τη σημαία http://www.mathisis.com/n qcontent.cfm?a_id=4979
11. Στρατιωτική ιστοσελίδα http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?tt=article&a_id=5395
12. CD-ROM «Ιστορία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1821-1981)», Conceptum και Εκδόσεις Πατάκη (1998).
13. DVD-ROM «6 υπέροχοι ελληνικοί τίτλοι πολυμέσων», RAM και Δημοσιογραφικός Όμιλος Λαμπράκη (2002).
Πνευματικά Δικαιώματα ©Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας, Μάρτιος 2003.
ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ!
Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά η Ελληνική Σημαία ας υψωθεί ψηλά στο απέραντο γαλάζιο, το ανεξίτηλο της καρδιάς μας. Ας τιμήσουμε όλους αυτούς που αψήφησαν τον κίνδυνο και θυσίασαν τη ζωή τους για τα Ιερά και Όσια των Ελλήνων. Αν χρειαστεί, κι εμείς θα ακολουθήσουμε το Δρόμο που χάραξαν οι ήρωες πρόγονοί μας. ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΟ N.W.O.