Αντίο στη Γραμμική Ζωή: Το Τέλος της Προβλεψιμότητας! (της Μαίρης Παναγιωτακοπούλου)

Η ζωή μας δεν ακολουθεί πλέον κάποιο προβλέψιμο, γραμμικό μονοπάτι. Αν μου ζητούσατε πριν 10 χρόνια να περιγράψω το σχήμα της ζωής μου, θα σας έλεγα ότι ήταν μια γραμμή. Μια γραμμή που ξεκινούσε από το σημείο γέννησης μου, περιέκλειε την οικογένεια μου, στη συνέχεια προχωρούσε προς τα εμπρός, με τα πάνω και τα κάτω της, τις επιτυχίες και αποτυχίες, τις χαρές και τις πίκρες μου και άφηνε κάποιο άδειο χώρο… ως το τέλος. Πόσο λάθος όμως είναι αυτή η θεωρία… Κι αυτό, γιατί η ζωή δεν είναι προβλέψιμη, δεν ακολουθεί τη γραμμική εξέλιξη. Εμπεριέχει χάος, πολυπλοκότητα, περιόδους τάξης και διαταραχής, περιόδους απανεμιάς και περιόδους σοβαρών ταλαντεύσεων.
Μπορεί ένα γεγονός, όπως μια ήττα, μια απώλεια, μια ματαίωση, ένα πρόβλημα υγείας ή ακόμα και μια κρίση πολλαπλασιαστικής ισχύος, να καταφέρουν σοβαρό πλήγμα στην ψυχοσωματική μας υγεία… και λίγο πριν το ναδίρ… κάτι να αλλάξει, προσφέροντας μας την ευκαιρία να ξαναγράψουμε την Ιστορία της Ζωής μας από το σημείο μηδέν και να υλοποιήσουμε τους στόχους μας.

Ωστόσο, για να υπάρξει μια νέα Ιστορία, προϋποθέτει ότι κάτι απρόβλεπτο προηγήθηκε με τις σταθερές να συνθλίβονται, η μια μετά την άλλη. Στο σημείο μηδέν, εκεί που αρχίζουμε να ανησυχούμε, να θλιβόμαστε, να μιζεριάζουμε, σε αυτό το σημείο φαίνεται να βρίσκεται το πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Στην πλειονότητα των προσωπικών μας αναταράξεων καταφέρνουμε να ελέγξουμε τη δυσφορία που νιώθουμε με χαμηλού μεγέθους αναστάτωση. Κατανοούμε, ότι αυτό που επιθυμούμε δεν μπορούμε να το έχουμε, τουλάχιστον για τώρα. Αποδεχόμαστε την κατάσταση και προσαρμοζόμαστε με γνώμονα τις υπάρχουσες επιλογές, αντλώντας εσωτερική δύναμη και υποστήριξη από αγαπημένα μας πρόσωπα ενώ, ταυτόχρονα, επαναξιολογούμε τις ιστορίες της ζωής μας. Υπάρχουν όμως και οι φορές, που η συσσώρευση δύο, τριών, ή περισσότερων συμβάντων ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Η επιστήμη έχει εντοπίσει, ότι ο μέσος άνθρωπος περνά από 3 έως 7 από αυτούς τους μαζικούς αποπροσανατολισμούς στην ενήλικη ζωή του και η διάρκεια τους, όπως έχουν δείξει μελέτες του Dr. Bruce Feiler (2010), είναι 5 χρόνια!  Με μαθηματική ακρίβεια δεν εξαιρείται κανένας! Σχεδόν οι μισές ζωές μας ξοδεύονται απαντώντας σε ένα από αυτά τα επεισόδια.

Δεδομένου ότι θα αντιμετωπίσουμε περισσότερες από αυτές τις εμπειρίες από ό,τι περιμέναμε και αυτός ο αριθμός είναι πιθανό να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, το πώς, θα πλοηγηθούμε στις μεταβάσεις αυτές, είναι προσωπική υπόθεση. Μπορεί να ενδώσουμε στην κατάθλιψη, την παραίτηση, ή να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα και σθένος τις αντιξοότητες. Καθημερινά, γινόμαστε δέκτες αυτής της αλήθειας. Συνάνθρωποί μας ανταποκρίνονται με δύναμη ψυχής σε αυτήν την περίοδο πρωτοφανούς αλλαγής. Επαναπροσδιορίζονται, συνδέονται με άλλους και ταυτόχρονα, υιοθετούν δεξιότητες που θα υποστηρίξουν τις όποιες προσπάθειες τους να περάσουν απέναντι στο φως της δημιουργίας και της κοινωνικής προσφοράς.

Όλοι θα περάσουμε από αυτές τις ταραχώδεις περιόδους. Θα χάσουμε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, κάποιο άλλο θα ασθενήσει, εμείς επίσης μπορεί να ασθενήσουμε ή να φύγουμε από τη ζωή… Θα βιώσουμε άγχος, θλίψη, οδύνη… Να είμαστε σε εγρήγορση με τα μάτια της καρδιάς ανοιχτά, συγκαταβατικά και συμπονετικά.

Ο πόνος είναι βέβαιος, ας προετοιμαστούμε να τον υποδεχτούμε με σχέδιο:

–Να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας και να ελέγξουμε πρωτίστως, όλα αυτά που λέμε στον εαυτό μας!
–Να δημιουργήσουμε έναν Ιερό Χώρο προσευχής και σιωπής, όπου η ψυχή κι ο νους θα βρίσκουν καταφύγιο.
–Η προσωπική μας αφήγηση, είναι ίσως η πιο σημαντική σανίδα σωτηρίας. Ό,τι λέμε, σε καθημερινή βάση στον εαυτό μας, το δημιουργούμε!
–Να μην επιμένουμε να μιλάμε για τις δύσκολες μέρες που διανύουμε, με λέξεις που κουβαλάνε μεγάλο φορτίο όπως: καταστροφή, θανατηφόρο, φοβερό, συγκρουση, έχθρα, κακόβουλο, σοκαριστικό… Μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αυτό: “Πώς αισθάνομαι, όταν πιστεύω αυτά που σκέφτομαι;”

Αν δεν αντιδρώ θετικά, συμπονετικά, γαλήνια… ας εφαρμόσω έναν εναλλακτικό λόγο, με λέξεις όπως:
αρμονία, συμπόνια, ευέλικτη, κατανοητικός, ευγνώμων, καλοπροαίρετος, υπέροχα, αυθενικός, ειλικρινής, υπεύθυνους.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας ή στην κοινωνία που ζούμε. Η ζωή μας δεν ακολουθεί ένα προβλέψιμο μονοπάτι. Κάποια στιγμή “ο κακός λύκος” μπορεί και να εμφανιστεί. Δεν γίνεται όμως, να ξεπεράσουμε τους λύκους…επειδή, ο λύκος, είναι μέρος του παραμυθιού, που αν τον εκδιώξουμε…θα χάσουμε και τον ήρωα της ιστορίας. Ας απαλύνουμε τους φόβους μας, μετατρέποντας τους εφιάλτες μας σε όνειρα για τα οποία αξίζει να παλέψουμε!
Η ζωή δεν είναι γραμμική. Μέσα στην απροβλεψιμότητά της έχει και όμορφες αναπάντεχες στροφές που οδηγούν σε μέρη που ούτε ο νους μπορεί να φανταστεί!

Καλό μας Σαββατοκύριακο!

Μαίρη Παναγιωτακοπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
B.A., M.A.C.P.