Η οικονομική κρίση έφερε μαζί της πολλά δεινά και γέννησε άλλα. Τα χειρότερα γεννήματα αυτής της ατέρμονης κρίσης είναι ο φιλελεριστερός και ο νεο-φιλελές.
Φιλελεριστερός
Ο όρος δεν είναι αδόκιμος, βλαστήμια είναι. Πρόκειται για τον κατά φαντασία αριστερό, που μεταλλάχτηκε σε φιλελέδι και αρνείται να το πιστέψει.
Μέχρι χτες κρατούσε ψηλά τη σημαία της επανάστασης, έβαζε μπροστά το κορμί του και μάζευε πρώτος τις φάπες – είτε μπάτσου σε διαδήλωση, είτε συναδέλφου στη δουλειά, είτε στο σόι, είτε τις διαδικτυακές. Δεν φοβόταν να τα βάλει με όλους -και εκ μέρος όλων- για να φύγει από την εξουσία η επάρατος πασοκοδεξιά που μας κατέστρεψε (δικά του λόγια).
Αντιστεκόταν στα μνημόνια, στηλίτευε κάθε κυβερνητική αναλγησία, αντιδρούσε σε κάθε κουτσούρεμα μισθού/σύνταξης, αντιπαρατίθετο σε κάθε μείωση κοινωνικού κράτους, καταδίκαζε κάθε αστυνομική αυθαιρεσία, ήταν αλληλέγγυος σε κάθε πρόσφυγα και κατατρεγμένο, φώναζε για τα χρέη των νοικοκυριών, έσκουζε για την ανεργία, έκλαιγε για τη μετανάστευση, ωρυόταν με τις αυτοκτονίες.
Και ξαφνικά…
Ξαφνικά όλα άλλαξαν επειδή έφυγαν οι χείριστοι και ήρθαν οι …λιγότερο χειρότεροι. Το μότο του: “δεν γινόταν τίποτα καλύτερο”.
Τα χρέη συνεχίζονται αλλά… (καταπίνουμε 2 λεξοτανίλ) …μειώθηκε ο ρυθμός αύξησης!!!
Κάνω πλάκα ε; 
Μπορεί να καμαρώνει για την ανεργία η οποία έπεσε κατά μία; μία και κάτι ψιλά; θες δύο ποσοστιαίες μονάδες; Θες τρεις; Σκίσαμε λέμε! Όταν τα αεροπλάνα και τα βαπόρια δεν προλαβαίνουν να φορτώνουν κόσμο και να τον ξεφορτώνουν στην ξενιτιά – άρα το εργασιακά ενεργό ανθρώπινο δυναμικό μειώνεται, όταν έχουμε γεμίσει τη χώρα με υποαπασχολούμενους, με 4ωρίτες, με 5μηνίτες της ξεφτίλας των βάουτσερ, όταν τα αφεντικά χρωστάνε 6-8 μηνιάτικα (για Δώρα ούτε λόγος), τότε έλα να μιλήσουμε για πτώση της ανεργίας.
Αλλά ξέχασα, το “λιγότερα χειρότερο” που λέγαμε.
Μέχρι χτες ο πρόσφυγας και μετανάστης έπρεπε να απολαμβάνει στέγη, τροφή, εκπαίδευση, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, άσυλο, ευκαιρίες ένταξης ή μετεγκατάστασης, όλα όσα προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία και τις διεθνείς συνθήκες. Τώρα τελευταία στα μάτια του ο πρόσφυγας έγινε ο ξένος που “καλά θα κάνει να καθίσει στα αυγά του και να μη προκαλεί την αστυνομία γιατί η τάξη πρέπει να επιβάλλεται με κάθε τρόπο”.
Μέχρι χτες η μείωση μισθού – σύνταξης φανέρωνε το σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόσωπο του ΔΝΤ και των δανειστών που εξέφραζαν οι Σαμαροβενιζέλοι. Τις εποχές εκείνες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ υποσχόταν τερματισμό της λιτότητας, 13ους και 14ους μισθούς, καμία μείωση στις συντάξεις, τέλος στον ΕΝΦΙΑ και άλλα πολλά. Σήμερα που μειώθηκε πάλι η σύνταξη ο φιλελεριστερός σου λέει “όχι η κύρια, η επικουρική μειώθηκε” επειδή αυτός στη μια τσέπη βάζει την κύρια και πάει και ψωνίζει, ενώ την επικουρική την βάζει στην άλλη και την στέλνει στις οφσόρ του Παναμά.
Για τον δε μόνιμο πλέον ΕΝΦΙΑ, από τις εποχές που βρίζαμε το κάθαρμα Βενιζέλο που τον επέβαλλε και τον αλήτη Σαμαρά που τον συνέχισε, περάσαμε στις εποχές που πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς επειδή …μειώθηκε. Άσε που (τώρα) είναι και δίκαιος φόρος γιατί “ξέρεις πόσα πληρώνει η κουφάλα στην Εκάλη;”
Αίφνης τα χημικά των ΜΑΤ χρειάζονται επειδή…
επειδή τα γερόντια ήθελαν να αναποδογυρίσουν την κλούβα των ΜΑΤ. Οι ΜΑΤατζήδες από χρυσαυγίτες και κωλόπαιδα ξαφνικά έγιναν τα χρήσιμα εργαλεία στην υπηρεσία της προπαγάνδας μας, αρκεί να εξυπηρετούν το αφήγημα που μας βολεύει.
Αυτό που δεν κατανοεί (;) ο φιλελεριστερός είναι ότι αυτό ακριβώς θα επικαλεστεί και θα χρησιμοποιήσει ο Κούλης, αν ο ηλίθιος αυτός λαός τον φέρει στην εξουσία. Δεν πιστεύω να νομίζει ότι με Κικίλια, Δένδια ή Βορίδη υπουργό ΠροΠο οι μπάτσοι θα μοιράζουν καραμέλες!
Φιλαράκι έχεις ξεφύγει. Παλεύεις μέσα σου να ισορροπήσεις σε ξεφτισμένο σκοινί, γεμάτο λίπος. Θα τσακιστείς, δεν το βλέπεις; Δικαιολογώντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην ΟΠΟΙΑ κυβέρνηση να είσαι σίγουρος ότι δεν την βοηθάς να δει τα λάθη της.
Επειδή η εξουσία διαφθείρει, κράτησε απόσταση και μη την πολυπλησιάζεις. Γιατί όταν αυτοί που στηρίζεις την χάσουν, ή αποκαλυφθεί πως βρώμισαν, άντε μετά να μιλήσεις με τον καθρέφτη σου αν πρέπει να το ξαναπαίξεις …επαναστάτης.
Νεο-φιλελές
Δεν αναφέρομαι στον νεοφιλελεύθερο (άλλης κατηγορίας καθίκι αυτός), μιλάω για τον τύπο που για χρόνια παρίστανε τον αριστερό και βαθιά μέσα του έκρυβε (ίσως και από τον εαυτό του τον ίδιο) την αληθινή πολιτική του ταυτότητα. Πρόκειται για τη δεξιούρα που “είδε το φως το αληθινόν”, πέταξε από πάνω της το επαναστατιλίκι, κατέβηκε από το βουνό, κρέμασε το καριοφίλι (αν δεν το πέταξε στα πόδια του αντιπάλου ζητώντας του συγγνώμη), και στο εξής αποφάσισε να γλείφει εκεί που έφτυνε.
Αυτός ο τύπος δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Ποτέ δεν ήταν. Νόμιζε ότι ήταν και έκανε και τους άλλους να το νομίζουν. Μέσα του ανέκαθεν έζεχνε η βρώμα του καπιτάλα, του -κατά φαντασία- φιλελεύθερου.
Πήγαινε πάντοτε εκεί που υπήρχε μάσα. Πάταγε άλλους για να φτάσει στο στόχο του. Τους καιρούς που η επανάσταση «πούλαγε», παρίστανε τον Τσε. Ποτέ μέσα του δεν πίστεψε ότι μια εξέγερση θα φέρει αποτέλεσμα. Σε πορείες πήγαινε μόνο για να καμαρώνει ότι έφαγε χημικά ή τον κυνήγησε μπάτσος. Δεν πήρε ποτέ το ρόλο του μπροστάρη (με τι προσόντα;). Παρακολουθητής των άλλων ήταν. Όπου φύσαγε ο άνεμος από κοντά κι αυτός.
Πάντα να είναι στο κάδρο. Που ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί.
Κακέ μου φίλε μπορεί να αργήσαμε αλλά καταλάβαμε τι κουμάσι είσαι.
Στο πανεπιστήμιο ήσουν στην παράταξη που είχε τις καλύτερες γκόμενες. Στη δουλειά ήσουν στο ίδιο κόμμα με το αφεντικό. Όταν άλλαζες αφεντικό άλλαζες και γνώμη. Ενόσω ήσουν υπάλληλος ήσουν αριστερός (τώρα μόλις έτριξαν τα κόκκαλα κάποιων). Όταν έγινες αφεντικό κατάλαβες τι σημαίνει να μαζεύεις ΦΠΑ, να πληρώνεις ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, Εφορία, οπότε να πάνε να γ…θούνε και τα εργασιακά δικαιώματα και τα μεροκάματα και οι εργάτες και οι ιδέες και το σύμπαν ολόκληρο.
Πάνω απ’ όλα η τσέπη, μιλώντας πάντα για τη δική σου.
Όταν (νόμιζες πως) δεν κινδύνευες από τίποτα και κανέναν, έβγαζες πύρινους λόγους για την Αριστερά – ενώ κατακεραύνωνες το Κεφάλαιο. Μόλις διέγνωσες ότι ίσως απειληθεί και το δικό σου πορτοφόλι, χώθηκες στο καβούκι σου και άρχισες να πετάς εγκεφαλικές πορδές, χτυπώντας τις καμπάνες και καλώντας να χωθούν όλοι στα καβούκια τους. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κακό, που προσπαθείς να μολύνεις το περιβάλλον γύρω σου.
Νομίζεις ότι διαθέτεις κάποια δύναμη και μπορείς να επηρεάσεις κόσμο, να τραβήξεις στο βόθρο που κολυμπάς κι άλλους. Να περάσουν ολονών τα κεφάλια μέσα στα σκ..τά για να μη ξεχωρίζει το δικό σου.
Τώρα που η εγκεφαλική σου σήψη σε προσδιόρισε στον φιλελευθερισμό, κατάντησες να είσαι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του κοινωνικού Δαρβινισμού και ο χειρότερος διώκτης της Αριστεράς. Σαν γνήσιος φιλελές έχεις την άποψη ότι το σύστημα πρέπει να χτυπηθεί … μόνο όταν δεν μπορείς να το αρμέξεις. Όταν καταφέρεις να πάρεις στα χέρια σου τα μαστάρια του κράτους, ή όταν συνειδητοποιήσεις ότι μπορεί να τα καταφέρεις, σκίζεις το κόκκινο βιβλιαράκι, πατάς τα εικονίσματα, ξεχνάς όσα έλεγες, βρίζεις πρώην συντρόφους, φίλους, τη μάνα σου την ίδια.
Τώρα στα «γεράματα» προτείνεις για λύση το μητσοτακέϊκο, το σόι που πληρώνουμε τα τελευταία 70 χρόνια. Προτείνεις την παράταξη των Κενταύρων, των Ρέιντζερ, του τσεκουράτου Βορίδη, του δολοφόνου του Τεμπονέρα, του ακροδεξιού σκουπιδιού που τυγχάνει αντιπρόεδρος και μαζεύει υπογραφές του Παττακού. Προτείνεις να παρακολουθούμε Μπογδάνο, Πορτοσάλτε, Τσίμα, Πρετεντέρη, Ξαφά και Τζήμερο για να παίρνουμε γραμμή.
Και δεν ντρέπεσαι! Συγχαρητήρια μεγάλε!
Λένε κακέ μου φίλε πως όσο περνούν τα χρόνια ο άνθρωπος συντηρητικοποιείται. Λογικό ακούγεται (σωστό όχι). Εκεί οφείλεται και η δική σου μετάλλαξη. Θες επειδή έφυγε το επαναστατικό σου πνεύμα, θες επειδή βαρέθηκες να είσαι της φάπας, θες επειδή στο δρόμο συνάντησες άλλα λαμόγια που ξεπουλήθηκαν για τη θεσούλα και την κονόμα, (πιο έξυπνοι είναι αυτοί; σκέφτηκες) θες επειδή ποτέ δεν ξεχώριζες ιδιαίτερα για την κριτική σου σκέψη.
Πρόκειται για μια «εξέλιξη» που δεν είναι αποτέλεσμα της σοφίας, που με τα χρόνια – υποτίθεται – έρχεται, αλλά αποτέλεσμα εκφυλισμού εγκεφαλικών κυττάρων. 
Διότι μπορώ να καταλάβω τη σταδιακή σου μεταστροφή, όταν περνάς από τη φρεσκάδα του νεανικού σου μυαλού στις εμμονές ενός κολλημένου γέρου. Αλλά αυτές τις συνεχείς και ολοένα εντεινόμενες πιρουέτες, σε σημείο να παθαίνουμε όλοι βέρτιγκο και να μας έρχεται εμετός, δεν θα τις καταλάβω ποτέ.
Ούτε και με νοιάζει κιόλας.
