ΑΙΣΧΟΣ: Πώς θα κοιμηθούν απόψε οι δικαστές του ”φοιτητή με τη ζαρντινιέρα”; BINTEO
Καθώς η εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη μόλις τσαλακώθηκε, αυτή είναι η ιστορία της ξεδιάντροπης αδικίας
Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι για αυτό:
τελικά, έξι χρόνια αργότερα, η δικαιοσύνη αποφάσισε αυτό:
Aθωώθηκαν έξι αστυνομικοί που ήταν κατηγορούμενοι για την υπόθεση της ζαρντινιέρας, τον ξυλοδαρμό δηλαδή του 29χρονου, σήμερα, Κύπριου Αυγουστίνου Δημητρίου.
Δύο κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 2,5 ετών, ο καθένας, με 3ετή αναστολή, για πρόκληση επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Οι δύο καταδικασθέντες, στους οποίους το δικαστήριο αναγνώρισε ελαφρυντικά, απολογούμενοι ομολόγησαν ότι χτύπησαν τον νεαρό Κύπριο, αλλά δικαιολόγησαν τη βία λέγοντας ότι προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν και να τον συλλάβουν, επειδή αυτός αντιδρούσε.
Την πικρία του για την απόφαση εξέφρασε ο Αυγουστίνος Δημητρίου. “Έξι χρόνια τώρα έχω διαλυθεί, έχω χάσει τη ζωή μου, δε θα ξαναέρθω ποτέ στην Ελλάδα”, δήλωσε.
Μπορεί να ήταν μπροστά στο επεισόδιο ο διοικητής της ασφάλειας, μπορεί στο βίντεο να είδαμε όλοι ότι, όχι, ΔΕΝ έφταιγαν μόνο δύο άτομα, κι όμως, μετά από άπειρες δικαστικές περιπέτειες, ο Δημητρίου σήμερα αδειάστηκε απ’ την ελληνική δικαιοσύνη, μεγαλοπρεπώς. (Νωρίτερα σερνόταν για χρόνια σε δίκες ως κατηγορούμενος απ’ τους αστυνομικούς, αυτός, που εξαιτίας τους έπαιρνε ψυχοφάρμακα και δεν έβγαινε από το σπίτι. Το θράσος τους δεν είχε όρια.)
Μου έγραψε ο Σ.Δ. μάλιστα πριν λίγο: “Νομίζω ότι αξίζει η επισήμανση ότι ο Εισαγγελέας που παρέπεμψε οκτώ αστυνομικούς το 2006 είναι ο ίδιος που ζήτησε την αθώωση τους σήμερα.“
15/12/2006
Ποινικές ευθύνες σε οκτώ αστυνομικούς για τον ξυλοδαρμό του κύπριου φοιτητή Ποινικές ευθύνες σε οκτώ αστυνομικούς καταλογίζει ο εισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης, Ζαχαρίας Μουράτης, στο πόρισμά του μετά την προκαταρκτική εξέταση που διενήργησε για τον ξυλοδαρμό του 24χρονου κύπριου σπουδαστή Αυγουστίνου Δημητρίου, από αστυνομικούς με πολιτικά, το βράδυ των εκδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Υ.Γ σύμφωνα με σχόλιο στο TVXS, η παραπομπή έγινε με το ΕΠ 86/14-12-2006 έγγραφό του στο Διευθύνοντα την Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης
Η Επίσημη Αντίδραση
Το ίδιο βράδυ, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Βύρων Πολύδωρας, δήλωσε “Είδα επαγγελματισμό, μεθοδικότητα, σχέδιο και εφαρμογή του, ψυχραιμία και αυτοματισμό στη δράση που είχαν ως επακόλουθο την επιτυχία”.
Την ημέρα μετά την πορεία, ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, Αντιστράτηγος Αναστάσιος Δημοσχάκης, χαρακτήρισε τα επεισόδια της προηγούμενης μέρας ως “περιορισμένης έκτασης τοπικού ενδιαφέροντος” και δήλωσε ότι “Η αυτοσυγκράτηση και η ψυχραιμία της Αστυνομίας ήταν παροιμιώδης”.
Δύο μέρες μετά από την σύλληψη του Δημητρίου, βγήκε ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης που υποστήριζε ότι ο φοιτητής τραυματίστηκε γιατί “έπεσε αρχικά σε σταθμευμένο μοτοποδήλατο και στη συνέχεια σε ζαρντινιέρα που υπήρχε στο σημείο, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί”.
Η Διεθνής Αμνηστία εξέδωσε δελτίο τύπου καταδικάζοντας τον ξυλοδαρμό και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει συγκεκριμένα μέτρα για την αποτροπή άλλων παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον.
Η Νοσηλεία του Φοιτητή
Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο, όπως δήλωσε ο Δημητρίου αργότερα σε τηλεοπτική συνέντευξη, ζήτησε να μάθει που βρίσκονταν. Ένας αστυνομικός του είπε ότι τον κράτησαν στο Παπανικολάου και άλλος στο Παπαγεωργίου.
Χωρίς να βλέπει, κατάφερε να στείλει μήνυμα στους συγγενείς του με κινητό που είχε κρυμμένο στα εσώρουχα, λέγοντας ότι βρίσκεται σε ένα από αυτά τα δύο νοσοκομεία. Ο πατέρας και οι αδελφές του ήρθαν από την Κύπρο στις 18 Νοεμβρίου, μετά από επανειλημμένα τηλεφωνήματα στα δύο αναφερόμενα νοσοκομεία.
Έκαναν έρευνα και βρήκαν τον Δημητρίου στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματά!
—————————-
Και τώρα, έξι χρόνια αργότερα, η δικαιοσύνη είδε κάποιες ευθύνες (με ελαφρυντικά) σε δύο μόνο άτομα, που πήγαν ξανά σπίτι τους, ελεύθερα – και αναρωτιέμαι μάλιστα αν ακόμα εργάζονται στην αστυνομία, στο Δημόσιο δηλαδή, και τους πληρώνουμε κάθε μήνα εμείς και τους μισθούς τους.
Κι οι δικαστές; Δεν είδαν το βίντεο; Θα το καταλάβαινα να μην μπορούσαν να το λάβουν υπόψη τους αν ήταν προϊόν υποκλοπής ή κρυφής κάμερας, όμως δεν ήταν! Έκαναν ότι δεν το είδαν; Οι όλοι εμείς που το έχουμε δει είμαστε τυφλοί – και ηλίθιοι; Έξι χρόνια μετά απ’ όλα αυτά, και σήμερα αυτό.
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω: Ντροπή.
