admin
Γράφει ο Dr. Ιωάννης Αυγουστάτος
Ο βιολογικός πόλεμος, η προσπάθεια δηλαδή εξολόθρευσης του εχθρού με την πρόκληση θανατηφόρων επιδημιών, υπήρξε πάντα μια από τις μεγάλες φοβίες της ανθρωπότητας. Στην εποχή της γενετικής παρέμβασης, παθήσεις σπάνιες, όπως ο άνθρακας και η αλλαντίαση ή παθήσεις που έχουν εξαλειφθεί, όπως η ευλογιά, μπορούν να μετατραπούν σε θανάσιμα όπλα. Η μυστικοπάθεια και η παραπληροφόρηση που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο πεδίο, κάνουν το φόβο ακόμη μεγαλύτερο. Ο κίνδυνος ελλοχεύει και η είδηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, ότι η βιοτεχνολογία είναι σε θέση να δημιουργήσει ακόμη πιο επιθετικά και θανατηφόρα βακτηρίδια και ιούς, κάνει το τοπίο ακόμη πιο σκοτεινό. Η χρήση βιολογικών όπλων στον πόλεμο, θεωρήθηκε από την αρχή μια ύπουλη, ανήθικη και ανέντιμη πρακτική. Στη σημερινή εποχή, η χρήση βιολογικών ουσιών στον πόλεμο έχει καταδικαστεί από το Διεθνές Δίκαιο, μέσα από την αποδοχή από ένα πολύ μεγάλο σύνολο κρατών των αρχών του Δικαίου των Ενόπλων Συγκρούσεων, Διεθνών Πρωτοκόλλων, Διεθνών Συμβάσεων και αποφάσεων Διεθνών Οργανισμών. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν Βιολογικά Όπλα σε μία ένοπλη σύγκρουση (και όχι μόνο), για τους παρακάτω λόγους:
1. Τα προαναφερθέντα Διεθνή κείμενα, δεσμεύουν μόνο τα συμβαλλόμενα κράτη, πράγμα που σημαίνει ότι ένα κράτος που δεν έχει επικυρώσει μια συνθήκη δεν είναι υποχρεωμένο να την εφαρμόζει.
2. Αρκετά από τα κράτη που επικύρωσαν μία Διεθνή συνθήκη, διατύπωσαν επιφυλάξεις. Δηλαδή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, θα κάνουν χρήση Βιολογικών Όπλων.
3. Σε κανένα κείμενο δεν απαγορεύεται η βιολογική έρευνα που διεξάγεται για ειρηνικούς σκοπούς. Εφόσον ορισμένα κράτη διαθέτουν σχετική τεχνογνωσία, η πιθανότητα να συμβεί ένα «λάθος», δεν μπορεί να αγνοηθεί, ειδικά αν η τεχνογνωσία αυτή «πέσει» σε λάθος χέρια, όπως σε μια τρομοκρατική οργάνωση.
4. Τέλος, δεν υπάρχουν θεσμοθετημένοι μηχανισμοί επαλήθευσης ότι ένα κράτος δεν τηρεί και έχει καταστρέψει τα Βιολογικά του Όπλα.
1. Τα προαναφερθέντα Διεθνή κείμενα, δεσμεύουν μόνο τα συμβαλλόμενα κράτη, πράγμα που σημαίνει ότι ένα κράτος που δεν έχει επικυρώσει μια συνθήκη δεν είναι υποχρεωμένο να την εφαρμόζει.
2. Αρκετά από τα κράτη που επικύρωσαν μία Διεθνή συνθήκη, διατύπωσαν επιφυλάξεις. Δηλαδή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, θα κάνουν χρήση Βιολογικών Όπλων.
3. Σε κανένα κείμενο δεν απαγορεύεται η βιολογική έρευνα που διεξάγεται για ειρηνικούς σκοπούς. Εφόσον ορισμένα κράτη διαθέτουν σχετική τεχνογνωσία, η πιθανότητα να συμβεί ένα «λάθος», δεν μπορεί να αγνοηθεί, ειδικά αν η τεχνογνωσία αυτή «πέσει» σε λάθος χέρια, όπως σε μια τρομοκρατική οργάνωση.
4. Τέλος, δεν υπάρχουν θεσμοθετημένοι μηχανισμοί επαλήθευσης ότι ένα κράτος δεν τηρεί και έχει καταστρέψει τα Βιολογικά του Όπλα.
Η σημερινή παγκόσμια ευαισθητοποίηση του κινδύνου που ελοχεύει μια πανδημία καθιστά επιτακτική τη συσπείρωση όλων των πολιτών του πλανήτη ενάντια στους παρανοϊκούς πολεμοκάπηλους, που δεν υπολογίζουν καθόλου την ανθρώπινη ζωή μπροστά στα βρώμικα κέρδη τους. Απαιτούμε την απόλυτη απαγόρευση των βιολογικών, χημικών και πυρηνικών όπλων.
Ονειρευόμαστε μια κοινωνία χωρίς όπλα και πολέμους, αλλά για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα οφείλουν οι πολίτες να βγουν από την μοιρολατρία και να αντισταθούν ενεργά στην κατεστημένη βαρβαρότητα.
